کلیات سعدی/غزلیات/بوی گل و بانگ مرغ برخاست

by سعدی

۴۴– ط

	بوی گل و بانگ مرغ برخاست			هنگام[۱] نشاط و روز صحراست
	فرّاش خزان ورق بیفشاند			نقاش صبا چمن بیاراست
	ما را سر باغ و بوستان نیست			هر جا که توئی تفرّج آنجاست[۲]
	گویند نظر بروی خوبان			نهیست، نه این نظر که ما راست
	در روی تو سرّ صنع بیچون			چون آب در آبگینه پیداست
	چشم چپ خویشتن برآرم			تا چشم نبیندت[۳] بجز راست
	هر آدمئی که مُهر مهرت			در وی نگرفت سنگ خاراست
	روزی تر و خشک من بسوزد			آتش که بزیر دیگ سوداست
	نالیدن بیحساب سعدی			گویند خلاف رای داناست
	از ورطهٔ ما خبر ندارد			آسوده که بر کنار دریاست

---

1. ایّام.
2. شکل غلط قبلی: هر کجا که توئی ...
3. تا روی نبینمت.