دیوان حافظ/ای غایب از نظر بخدا می‌سپارمت

از ویکی‌نبشته
۹۱  ای غایب از نظر بخدا می‌سپارمت جانم بسوختیّ و بدل دوست دارمت  ۳۱
  تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک باور مکن که دست ز دامن بدارمت  
  محراب ابرویت بنما تا سحرگهی دست دعا برآرم و در گردن آرمت  
  گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی صد گونه جادوئی بکنم تا بیارمت  
  خواهم که پیش میرمت ای بیوفا طبیب بیمار بازپرس که در انتظارمت  
  صد جوی آب بسته‌ام از دیده بر کنار بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت  
  خونم بریخت وز غم عشقم خلاص داد منت پذیر غمزهٔ خنجر گذارمت  
  میگریم و مرادم از این سیل اشکبار تخم محبّتست که در دل بکارمت  
  بارم ده از کرم سوی خود تا بسوز دل در پای دم‌بدم گهر از دیده بارمت  
  حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع تست  
  فی‌الجمله میکنیّ و فرو میگذارمت