دیوان حافظ/ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
ظاهر
| ۱۹ | ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست | منزل آن مه عاشقکش عیّار کجاست | ۱۵ | |||
| شب تار است و ره وادی ایمن در پیش | آتش طور کجا موعد دیدار کجاست | |||||
| هر که آمد بجهان نقش خرابی دارد | در خرابات بگوئید که هشیار کجاست | |||||
| آنکسست اهل بشارت که اشارت داند | نکتها هست بسی محرم اسرار کجاست | |||||
| هر سر موی مرا با تو هزاران کارست | ما کجائیم و ملامتگر بیکار کجاست | |||||
| بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش | کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست | |||||
| عقل دیوانه شد آن سلسلهٔ مشکین کو | دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست | |||||
| ساقی و مطرب و می جمله مهیّاست ولی | عیش بی یار مهیّا نشود یار کجاست | |||||
| حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج | ||||||
| فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست | ||||||