کلیات سعدی/غزلیات/میل بین کان سروبالا میکند
< کلیات سعدی | غزلیات
۲۴۱– ق
| میل بین کان سروبالا میکند | سرو بین کاهنگ صحرا میکند | |||||
| میل ازین خوشتر نداند کرد سرو | ناخوش آن میلست کز ما میکند[۱] | |||||
| حاجت صحرا نبود آئینه هست | گر نگارستان تماشا میکند | |||||
| غافلست از صورت زیبای او | آنکه صورتهای دیبا میکند | |||||
| من هم اوّل روز دانستم که عشق | خون مباح و خانه یغما میکند | |||||
| صبر هم سودی ندارد کاب چشم | راز پنهان آشکارا میکند | |||||
| گر مراد ما نباشد گو مباش | چون مراد اوست هِل تا میکند | |||||
| یار زیبا گر بریزد خون یار | زشت نتوان گفت زیبا میکند | |||||
| سعدیا بعد از تحمل چاره نیست | هر ستم کان دوست با ما میکند | |||||
| تا مگس را جان شیرین در تنست | گرد آن گردد که حلوا میکند | |||||
- ↑ در یک نسخهٔ قدیمی مصراع چنین است: ور کند شوخی بعمدا میکند.