کلیات سعدی/غزلیات/مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردی

by سعدی

۵۳۶ – ط

	مکن سرگشته آن دلرا که دست آموز غم کردی			بزیر پای هجرانش لگدکوب ستم کردی
	قلم بر بیدلان گفتی نخواهم راند و هم راندی			جفا بر عاشقان گفتی نخواهم کرد و هم کردی
	بدم گفتی و خرسندم عفاک الله نکو گفتی			سگم خواندی و خشنودم جزاک الله کرم کردی[۱]
	چه لطفست اینکه فرمودی مگر سبق اللسان بودت؟			چه حرفست اینکه آوردی مگر سهوالقلم کردی؟
	عنایت با من اولیتر که تأدیب[۲] جفا دیدم			گل افشان بر سر من کن که خارم[۳] در قدم کردی
	غنیمت دان اگر روزی بشادی دررسی ایدل			پس از چندین تحملها که زیر بار غم کردی
	شب غمهای سعدی را مگر هنگام روز آمد			که تاریک[۴] و ضعیفش چون چراغ صبحدم کردی

---

1. این بیت نیز در یک نسخه هست و ظاهراً الحاقیست:

   	تعالی الله چه رویست آنکه با دیدار میمونش			ز مادر در وجود آمد وجود ما عدم کردی

2. تا دیدم.
3. بر سر آن کن که خارش.
4. باریک.