کلیات سعدی/غزلیات/فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد
ظاهر
< کلیات سعدی | غزلیات
۱۵۶– خ
فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد | دودش بسر درآمد و از پای درفتاد | |||||
مجنون ز جام طلعت لیلی چو مست شد | فارغ ز مادر و پدر و سیم و زر فتاد | |||||
رامین چو اختیار غم عشق ویس کرد | یکبارگی جدا ز کلاه و کمر فتاد | |||||
وامق چو کارش از غم عذرا بجان رسید | کارش مدام با غم و آه سحر فتاد | |||||
زینگونه صد هزار کس از پیر و از جوان | مست از شراب عشق چو من بیخبر فتاد | |||||
بسیار کس شدند اسیر کمند عشق | تنها نه از برای من این شور و شر فتاد | |||||
روزی بدلبری نظری کرد چشم من | زان یکنظر مرا دو جهان از نظر فتاد | |||||
عشق آمد آنچنان بدلم در زد[۱] آتشی | کز وی هزار سوز مرا در جگر فتاد | |||||
بر من مگیر اگر شدم آشفته دل ز عشق | مانند این بسی ز قضا و قدر فتاد | |||||
سعدی ز خلق چند نهان راز دل کنی | چون ماجرای عشق تو یک یک بدر فتاد |
- ↑ بر زد.