کلیات سعدی/غزلیات/سست پیمانا به یک ره دل ز ما برداشتی
< کلیات سعدی | غزلیات
۵۲۹ – ط
| سست پیمانا بیکره دل ز ما برداشتی | آخر ای بدعهد سنگیندل چرا برداشتی؟ | |||||
| نوع تقصیری تواند بود ای سلطان عشق[۱] | تا بیکره سایهٔ لطف از گدا برداشتی[۲] | |||||
| گفته بودی با تو در خواهم کشیدن جام وصل | جرعهٔ ناخورده شمشیر جفا برداشتی | |||||
| خاطر از مهر کسان برداشتم از بهر تو | چون ترا گشتم[۳] تو خود خاطر ز ما برداشتی | |||||
| لعل دیدی لاجرم چشم از شبه بردوختی | در پسندیدی و دست از کهربا برداشتی | |||||
| شمع برکردی چراغت بازنامد در نظر | گل فرا دست آمدت مهر از گیا برداشتی[۴] | |||||
| دوست بردارد بجرمی یا خطائی دل ز دوست | تو خطا کردی که بیجرم و خطا برداشتی | |||||
| عمرها در زیر دامن برد سعدی پای صبر[۵] | سر ندیدم کز گریبان وفا برداشتی | |||||