کلیات سعدی/غزلیات/دلی که دید که غایب شدست از این درویش

by سعدی

۳۳۸– خ

	دلی که دید که غایب شدست ازین درویش			گرفته از سر مستی و عاشقی سر خویش
	بدست آنکه فتادست اگر مسلمانست			مگر حلال ندارد[۱] مظالم درویش
	دل شکسته مروت بود که باز دهند			که باز میدهد این دردمند[۲] را دل ریش؟
	مه دو هفته اسیرش گرفت و بند نهاد			دو هفته رفت که از وی خبر نیامد بیش
	رمیدهٔ که نه از خویشتن خبر دارد			نه از ملامت بیگانه و نصیحت خویش
	بشادکامی دشمن کسی سزاوارست			که نشنود سخن دوستان نیک اندیش
	کنون بسختی و آسانیش بباید ساخت			که در طبیعت زنبور نوش باشد و نیش
	دگر بیار جفاکار دل منه سعدی			نمیدهیم و بشوخی همی برند از پیش

---

1. نداند.
2. دلشکسته.