کلیات سعدی/غزلیات/بهست آن یا زنخ یا سیب سیمین

از ویکی‌نبشته

۴۷۵ – ط

  بهست آن یا زنخ یا سیب سیمین لبست آن یا شکر یا جان شیرین  
  بتی دارم که چین ابروانش حکایت می‌کند بتخانهٔ چین  
  ازانساعت که دیدم گوشوارش ز چشمانم بیفتادست پروین  
  هر آن وقتی[۱] که دیدارش نبینم جهانم تیره باشد بر جهان‌بین  
  بخوابی آرزومندم ولیکن سر بیدوست چون باشد ببالین؟  
  از آب و گل چنین صورت که دیدست؟ تعالی خالق الانسان من طین  
  غرور نیکوان باشد نه چندان جفا بر عاشقان باشد[۲] نه چندین  
  من از مهری که دارم برنگردم ترا گر خاطر مهرست و گر کین  
  نگارینا بشمشیرت[۳] چه حاجت مرا خود میکشد دست نگارین  
  بدست دوستان بر، کشته بودن[۴] ز دنیا رفتنی باشد بتمکین  
  بکش تا عیب گیرانم نگویند: نمی‌آید ملخ در چشم شاهین  
  نظر کردن بخوبان دین سعدیست مباد آنروز کو برگردد از دین  


  1. روزی.
  2. آید.
  3. بشمشیرم.
  4. گشتن.