پرش به محتوا

کلیات سعدی/غزلیات/اگر به تحفه جانان هزار جان آری

از ویکی‌نبشته

۵۶۷ – ب

  اگر بتحفهٔ جانان هزار جان آری محقرست نشاید که بر زبان آری  
  حدیث جان بر جانان همین مثل باشد[۱] که زر بکان بری و گل ببوستان آری  
  هنوز در دلت ای آفتابرخ نگذشت که سایهٔ بسر یار مهربان آری  
  ترا چه غم که مرا در غمت نگیرد خواب؟ تو پادشاه کجا یاد پاسبان آری؟  
  ز حسن روی تو بر دین خلق میترسم که بدعتی که نبودست در جهان آری  
  کس از کناری در روی تو نگه نکند که عاقبت نه بشوخیش در میان آری  
  ز چشم مست تو واجب کند که هشیاران حذر کنند، ولی تاختن نهان آری  
  جواب تلخ چه داری؟ بگوی و باک مدار که شهد محض بود چون تو بر دهان آری  
  و گر بخنده درآئی چه جای مرهم ریش؟ که ممکنست که در جسم مرده جان آری  
  یکی لطیفه ز من بشنو ایکه در آفاق سفر کنی و لطائف ز بحر و کان آری  
  گرت بدایع سعدی نباشد اندر بار بپیش اهل و قرابت[۲] چه ارمغان آری؟  


  1. دارد.
  2. اهل قبائل.