کلیات سعدی/غزلیات/آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر
< کلیات سعدی | غزلیات
۲۹۳– م
| آفتابست آن پریرخ یا ملایک یا بشر | قامتست آن یا قیامت یا الف یا نیشکر | |||||
| هَدّ صبری ما تولی رَدّ عَقلی ما ثنا | صاد قلبی ما تَمشیّ زاد وجدی ما عَبر | |||||
| گلبنست آن یا تن نازک نهادش یا حریر[۱] | آهنست آن یا دل نامهربانش یا حجر | |||||
| تِهت و المطلوب عندی کیف حالی ان نآ؟ | حِرت و المامول نحوی ما احتیالی ان هجر؟ | |||||
| باغ فردوسست گلبرگش نخوانم یا بهار | جان شیرینست خورشیدش نگویم یا قمر | |||||
| قُل لِمن یَبغی فراراً مِنه هل لی سُلوة | ام علی التقدیر انی ابتغی، اَین المفر؟ | |||||
| بر فراز سرو سیمینش چو بخرامد بناز | چشم شورانگیز بین تا نجم بینی بر شجر | |||||
| یکره المحبوب وصلی اَنتهی عما نهی | یَرسم المنظور قتلی اَرتَضی فیما اَمَر | |||||
| کاش اندک مایه نرمی در خطابش دیدمی | ور مرا عشقش بسختی کشت سهلست اینقدر | |||||
| قیل لی فی الحب اَخطار و تحصیلُ المنی | دولة القی بمن القی بروحی فی الخطر (؟) | |||||
| گوشه گیر ای یار یا جان در میان آور که عشق | تیربارانست یا تسلیم باید یا حذر | |||||
| فالتنائی غصة ما ذاق الاَمن صبا | و التدانی فرصة ما نال الا من صبر | |||||
| دختران طبع را یعنی سخن با این جمال | آبروئی نیست پیش آنِ[۲] آن زیبا پسر | |||||
| لَحظک القتال یَغوی فی هلاکی، لاتدع | عطفک المیاس یسعی فی بَلائی، لاتذر | |||||
| آخر ای سرو روان بر ما گذر کن یکزمان | آخر ای آرام جان در ما نظر کن یکنظر | |||||
| یا رخیم الجسم لو لا اَنت شخصی، ما انحنی؟[۳] | یا کحیل الطرف لو لا انت دمعی، ما انحدر؟ | |||||
| دوستیرا گفتم اینک عمر شد گفت ایعجب | طرفه میدارم که بی دلدار چون بردی بسر؟ | |||||
| بَعضُ خِلّانی اَتانی سائلا عَن قصتی | قلت لا تَسْلُ صفارُ الوجه یغنی عن خبر | |||||
| گفت سعدی صبر کن یا سیم و زر ده یا گریز | عشق را یا مال باید یا صبوری یا سفر[۴] | |||||
- ↑ تجدیدنظر: گلبنست آن یا تن نازک میانش یا حریر
- ↑ حسن، روی.
- ↑ شکل غلط قبلی: ... انت شخصی، ...
- ↑ در قدیمترین نسخه‌ها این غزل ۱۵ بیت بیشتر نیست (دو بیت فارسی یک بیت عربی بترتیب) و ابیات ۶، ۸، ۱۰، ۱۴، را ندارد و با اینکه ابیات اصلی ظاهراً همان ۱۵ بیت است از اکثریت نسخ پیروی کردیم.