شیدای گراشی (غزلیات)/ای غمزه‌ی چشمان سیاهت به تماشا

از ویکی‌نبشته
شیدای گراشی (غزلیات) از شیدای گراشی
(ای غمزه‌ی چشمان سیاهت به تماشا)
  ای غمزه‌ی چشمان سیاهت به تماشا بربوده ز سر عقل و ز کف طاقت دانا  
  آن آهوی سحّار که صیاد دل ماست افکنده ز هر غمزه دو صد مرد توانا  
  با قید محبت همه در مجلست آیند گر حلقه کنی طره‌ی گیسوی چلیپا  
  در پنجه‌ی زربخش تو جام می ناب است یا گشته عیان از کف موسی ید بیضا  
  گر زآن دو لب ای دوست دعایی ننمایی دشنام خوشم آید از آن شهد مهنّا  
  دیوانه شدم زآن که تو با غیر بدیدم آن غیر که بُد مردمک دیده‌ی بینا  
  آری ز حسد عاشق مسکین نتواند دیدن که تو خود جامه دهی حمل بر اعضا  
  در کوی تو عشاق بسی معتکف آمد هم عارف و هم عامی و هم کامل و برنا  
  جانی و از آن مژّه‌ی خونریز تو تیری دارد به کمان ابرویت ای ترک تمنّا  
  هر کس به سر راه تو در دست متاعی‌ست شیدا به گذرگاه تو ای دوست همانا