سلامان و ابسال/نصیحت کردن بادشاه سلامان را
(نصیحت کردن بادشاه سلامان را)
| شاه با وی گفت کای جان پدر | شمع بزم افروز ایوان پدر | |||||
| ۶۹۰ | دیدهٔ اقبال من روشن بتست | عرصهٔ آمال من گلشن بتست | ||||
| سالها چون غنچه دل خون کرده‌ام | تا گلی چون تو بدست آورده‌ام | |||||
| همچو گل از دست من دامن مکش | خنجر خار جفا بر من مکش | |||||
| در هوای تست تاجم فرق سای | وز برای تست تختم زیر پای | |||||
| رو بمعشوقان نابخرد منه | افسر دولت ز فرق خود منه | |||||
| دست دل در شاهد رعنا مزن | تخت شوکت را به پشت پا مزن | |||||
| منصب تو چیست چوگان باختن | رخش زیر ران بمیدان تاختن | |||||
| نی گرفتن زلف چون چوگان بدست | پهلوی سیمین بران کردن نشست | |||||
| در شکارستان اگر تیر افگنی | گاه آهو گاه نخچیر افگنی | |||||
| نه کزین آهووشان شیر گیر | بینمت نخچیر وار آماج تیر | |||||
| ۷۰۰ | در صف مردان روی شمشیر زن | وز تن گُردان شوی گردن فگن | ||||
| نه که از گُردان مرد افگن جهی | پیش شمشیر زنی گردن نهی | |||||
| ترک این کردار کن بهر خدای | ور نه خواهم زین غم افتادن ز پای | |||||
| سالها بهر تو ننشستم ز پا | شرم بادت کافگنی از پا مرا | |||||