سلامان و ابسال/در مذمت کردن حکیم شهوت را
ظاهر
(در مذمّت کردن حکیم شهوت را که ولادت)
(فرزندان بی آن معهود نیست)
از شه یونان حکیم تیز هوش | کرد چون افسانهٔ فرزند گوش | |||||
گفت شاها هر که او شهوت نراند | در غم از محرومیٔ فرزند ماند | |||||
چشم عقل و علم کور از شهوتست | دیو پیش دیده حور از شهوتست | |||||
۳۵۵ | هر کجا غوغای شهوت کرد زور | میبرد از دل خرد وز دیده نور | ||||
سیل شهوت هر کجا طوفان کند | خانهٔ اقبال را ویران کند | |||||
راه شهوت پر گل و لای بلاست | هر که افتاد اندرین گل بر نخاست | |||||
هر که یک جرعه میٔ شهوت چشید | تا ابد روی خلاصی را ندید | |||||
زآن میٔ اندک بحرمت خوار شد | کاندکش مستدعیٔ بسیار شد | |||||
۳۶۰ | از مئ شهوت چو یک جرعه چشی | در مذاق تو نشیند زآن خوشی | ||||
آن خوشی بر بینیت گردد مهار | در کشاکش داردت لیل و نهار | |||||
تا نبازی جان براه نیستی | نبودت ممکن کز آن باز ایستی |