دیوان حافظ/کنون که بر کف گل جام باده صافست

از ویکی‌نبشته
۴۴  کنون که بر کف گل جام بادهٔ صافست بصد هزار زبان بلبلش در اوصافست  ۴۳
  بخواه دفتر اشعار و راه صحرا گیر چه وقت مدرسه و بحث کشف کشّافست[۱]  
  فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد که می حرام ولی به ز مال اوقافست  
  بدرد و صاف ترا حکم نیست خوش درکش که هر چه ساقی ما کرد عین الطافست  
  ببر ز خلق و چو عنقا قیاس کار بگیر که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قافست  
  حدیث مدّعیان و خیال همکاران همان حکایت زر‌دوز و بوریا بافست  
  خموش حافظ و این نکتهای چون زر سرخ  
  نگاهدار که قلّاب شهر صرّافست  

  1. بعضی نسخ: کشف و کشّافست.