دیوان حافظ/شراب و عیش نهان چیست کار بیبنیاد
ظاهر
۱۰۱ | شراب و عیش نهان چیست کار بیبنیاد | زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد | ۱۶۸ | |||
گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن | که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد | |||||
ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ | از این فسانه هزاران هزار دارد یاد | |||||
قدح بشرط ادب گیر زانکه ترکیبش | ز کاسهٔ سر جمشید و بهمنست و قباد | |||||
که آگهست که کاووس و کی کجا رفتند | که واقفست که چون رفت تخت جم بر باد | |||||
ز حسرت لب شیرین هنوز میبینم | که لاله میدمد از خون دیدهٔ فرهاد | |||||
مگر که لاله بدانست بیوفائی دهر | که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد | |||||
بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم | مگر رسیم بگنجی در این خراب آباد | |||||
نمیدهند اجازت مرا بسیر سفر | نسیم باد مصلّا و آب رکناباد | |||||
قدح مگیر چو حافظ مگر بنالهٔ چنگ | ||||||
که بستهاند بر ابریشم طرب دل شاد |