دیوان حافظ/باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبرست

by حافظ

۳۹	باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبرست			شمشاد خانه پرور ما از که کمترست		۳۵
	ای نازنین پسر تو چه مذهب گرفته‌ٔ			کت خون ما حلال‌تر از شیر مادرست
	چون نقش غم ز دور ببینی شراب خواه			تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرّرست
	از آستان پیر مغان سر چرا کشیم			دولت در آن سرا و گشایش در آن درست
	یک قصّه بیش نیست غم عشق وین عجب			کز هر زبان که میشنوم نامکرّرست
	دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت			امروز تا چه گوید و بازش چه در سرست
	شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم			عیبش مکن که خال رخ هفت کشورست
	فرقست از آب خضر که ظلمات جای اوست			تا آب ما که منبعش اللّه‌اکبرست
	ما آبروی فقر و قناعت نمیبریم			با پادشه بگوی که روزی مقدّرست
		حافظ چه طرفه شاخ نباتیست کلک تو
		کش میوه دلپذیرتر از شهد و شکّرست