| | | | | | |
| ۹۰ |
ای هدهد صبا بسبا میفرستمت |
|
بنگر که از کجا بکجا میفرستمت |
۳۰ |
| |
حیفست طایری چو تو در خاکدان غم |
|
زاینجا بآشیان وفا میفرستمت |
|
| |
در راه عشق مرحلهٔ قرب و بعد نیست |
|
میبینمت عیان و دعا میفرستمت |
|
| |
هر صبح و شام قافلهٔ از دعای خیر |
|
در صحبت شمال و صبا میفرستمت |
|
| |
تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب |
|
جان عزیز خود بنوا میفرستمت |
|
| |
ای غایب از نظر که شدی همنشین دل |
|
میگویمت دعا و ثنا میفرستمت |
|
| |
در روی خود تفرّج صنع خدای کن |
|
کایینهٔ خدای نما میفرستمت |
|
| |
تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند |
|
قول و غزل بساز و نوا میفرستمت |
|
| |
ساقی بیا که هاتف غیبم بمژده گفت |
|
با درد صبر کن که دوا میفرستمت |
|
| |
حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر تست |
|
| |
بشتاب هان که اسب و قبا میفرستمت |
|
