دیوان حافظ/بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

by حافظ

۲۷۲	بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش			وین سوخته را محرم اسرار نهان باش		۲۸۳
	زان باده که در میکدهٔ عشق فروشند			ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش
	در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک			جهدی کن و سرحلقهٔ رندان جهان باش
	دلدار که گفتا بتوام دل نگرانست			گو می‌رسم اینک بسلامت نگران باش
	خون شد دلم از حسرت آن لعل روان‌بخش			ای درج محبّت بهمان مهر و نشان باش
	تا بر دلش از غصّه غباری ننشیند			ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش
		حافظ که هوس میکندش جام جهان بین
		گو در نظر آصف جمشید مکان باش