| | | | | | |
| ۲۷۶ |
باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش |
|
بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش |
۲۸۰ |
| |
ایدل اندر بند زلفش از پریشانی منال |
|
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمّل بایدش |
|
| |
رند عالم‌سوز را با مصلحت‌بینی چه کار |
|
کار ملکست آنکه تدبیر و تأمل بایدش |
|
| |
تکیه بر تقویّ و دانش در طریقت کافریست |
|
راهرو گر صد هنر دارد توکّل بایدش |
|
| |
با چنین زلف و رخش بادا نظربازی حرام |
|
هر که روی یاسمین و جعد سنبل بایدش |
|
| |
نازها زان نرگس مستانه‌اش باید کشید |
|
این دل شوریده تا آن جعد و کاکل بایدش |
|
| |
ساقیا در گردش ساغر تعلّل تا بچند |
|
دور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدش |
|
| |
کیست حافظ تا ننوشد باده بی‌آوازِ رود |
|
| |
عاشق مسکین چرا چندین تجمّل بایدش |
|
