| | | | | | |
| ۳۹۴ |
ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن |
|
خال و خط تو مرکز حسن و مدار حُسن |
۳۸۴ |
| |
در چشم پرخمار تو پنهان فسون[۱] سحر |
|
در زلف بیقرار تو پیدا قرار حُسن |
|
| |
ماهی نتافت همچو تو از بُرج نیکوئی |
|
سروی نخاست چون قدت از جویبار حُسن |
|
| |
خرّم شد از ملاحت تو عهد دلبری |
|
فرّخ شد از لطافت تو روزگار حُسن |
|
| |
از دام زلف و دانهٔ خال تو در جهان |
|
یک مرغ دل نماند نگشته شکار حُسن |
|
| |
دایم بلطف دایهٔ طبع از میان جان |
|
می‌پرورد بناز ترا در کنار حُسن |
|
| |
گرد لبت بنفشه از آن تازه و ترست |
|
کاب حیات میخورد از جویبار [۲] حُسن |
|
| |
حافظ طمع برید که بیند نظیر تو |
|
| |
دیّار نیست جز رخت اندر دیار حُسن |
|
