دیوان حافظ/از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای

by حافظ

۴۲۴	از من جدا مشو که توام نور دیدهٔ			آرام جان و مونس قلب رمیدهٔ		۴۲۲
	از دامن تو دست ندارند عاشقان			پیراهن صبوری ایشان دریدهٔ
	از چشم بخت خویش[۱] مبادت گزند از آنک			در دلبری بغایت خوبی رسیدهٔ
	مَنعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان			معذور دارمت که تو او را ندیدهٔ
		آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا
		بیش از گلیم خویش مگر پا کشیدهٔ

---

1. چنین است در عموم نسخ قدیمه، نسخ جدیده: از چشم زخم خلق (یا: دهر)،