دیوان حافظ/آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

by حافظ

۵۷	آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست			چشم میگون لب خندان دل خرّم با اوست		۱۸
	گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی			او سلیمان زمانست که خاتم با اوست
	روی خوبست و کمال هنر و دامن پاک			لاجرم همّت پاکان دو عالم با اوست
	خال مشکین که بدان عارض گندمگونست			سرّ آن دانه که شد رهزن آدم با اوست
	دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران			چکنم با دل مجروح که مرهم با اوست
	با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل			کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست
		حافظ از معتقدانست گرامی دارش
		زانکه بخشایش بس روح مکرّم با اوست