برنامه جامع اقدام مشترک/پیوست ۱

by وزرای امور خارجه کشورهای موسوم به ۳+۳ (امریکا، انگلستان، آلمان، چین، روسیه و فرانسه) و ایران

موارد عمومی

۱. ترتیب اجرای این تعهدات که در این پیوست آمده است، در ضمیمه شماره ۵ از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) مشخص شده است. به جز مواردی که مشخص شده، زمان شروع تعهدات از روز اجرای توافق خواهد بود.

راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک

۲. ایران برای پشتیبانی از تحقیقات صلح‌آمیز هسته‌ای و تولید رادیو ایزوتوپ‌های صنعتی و دارویی، راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک را مدرن خواهد کرد. ایران برای پشتیبانی از تحقیقات صلح‌آمیز هسته‌ای و نیازهای تولیدی، از جمله تست نمونه‌های میله و مجتمع سوخت و مواد ساختاری، بر اساس طراحی مفهومی موافقت‌شده (که به این پیوست الحاق شده است)، این راکتور را دوباره طراحی و بازسازی خواهد کرد. طراحی به صورتی خواهد بود که تولید پلوتونیم در کمترین مقدار ممکن باشد و در شرایط نرمال پلوتونیم با خصوصیات مناسب ساخت سلاح اتمی تولید نکند. قدرت راکتور بازطراحی‌شده از ۲۰ مگاوات حرارتی تجاوز نکند. ۱+۵ و ایران این تفاهم را به اشتراک می‌گذارند که برای توسعه و تکمیل طراحی نهایی، پارامترهایی که در طراحی مفهومی بیان شده است می‌تواند دستخوش تغییر و تنظیم شود، منوط به آنکه اهداف و مقاصد پیش‌گفته همچنان پا بر جا باقی بماند.

۳. ایران به ساخت و ساز راکتور ناتمام موجود بر مبنای طرح اولیه ادامه نخواهد داد و کالندریای موجود را خارج کرده و آن را در ایران نگهداری می‌کند. تمام کانال‌های کالندریا با بتن به گونه‌ای پر می‌شوند که برای کاربرد هسته‌ای غیر قابل استفاده باشد و آژانس بتواند غیر قابل استفاده‌بودن آن را راستی‌آزمایی کند. برای مدرن کردن و بازسازی راکتور آب سنگین اراک، ایران بیشترین استفاده را از زیرساخت‌های موجود در راکتور آب سنگین اراک خواهد داشت.

۴. ایران به عنوان مدیر پروژه نقش راهبری و مسئولیت اجرای مدرن‌سازی و بازسازی راکتور آب سنگین اراک را به عهده می‌گیرد و هر کدام از اعضای ۱+۵ تقبل مسئولیتی که در این پیوست ذکر شده است را در ارتباط با مدرن‌سازی و بازسازی راکتور آب سنگین اراک را به عهده می گیرند. یک کارگروه متشکل از اعضای ۱+۵ تشکیل خواهد شد تا زمینه بازطراحی و بازسازی این راکتور را فراهم سازد. یک مشارکت بین‌المللی متشکل از ایران و گروه کاری، اجرای پروژه مدرن‌سازی را به عهده خواهد گرفت. گروه کاری می‌تواند با اضافه شدن کشورهای دیگر به جمع مشارکت ایران و گروه کاری بزرگتر شود. اعضای ۱+۵ و ایران اسنادی را امضاء خواهند کرد که در آن به تعهد قوی در پروژه مدرن‌سازی راکتور اراک قبل از روز اجرای برجام بیان شده است که متضمن نقشه راه برای مدرن‌سازی راکتور خواهد بود و مسئولیت اعضای ۱+۵ را تعریف می‌کند و متعاقباً قراردادها بر اساس آن منعقد می‌شود. اعضای تشکیل‌دهنده کارگروه کمک‌های لازم را برای بازطراحی و بازسازی راکتور هماهنگ با قوانین ملی خود با ایران خواهند کرد به صورتی که ساخت و راه‌اندازی ایمن و به موقع راکتور مدرن را امکان‌پذیر سازد.

۵. ایران و گروه کاری همکاری خواهند کرد تا طرح نهایی راکتور مدرن و طراحی آزمایشگاه‌های مربوط به آن که قرار است توسط ایران انجام گیرد، و بررسی اینکه امنیت آن با استانداردهای بین‌المللی هم‌خوانی داشته باشد به طوری که راکتور توسط نظام ایمنی ایران پروانه راه‌اندازی و بهره‌برداری دریافت کند. طرح نهایی راکتور مدرن و طراحی آزمایشگاه‌های مربوط به آن به کمسیون مشترک ارائه خواهد شد. کمسیون مشترک بررسی و تایید طراحی نهایی را در سه ماه بعد از دریافت طرح نهایی به اتمام می‌رساند. چنانچه کمسیون مشترک بررسی و تایید آن را در مدت سه ماه به پایان نرساند، ایران می تواند این مورد را از طریق مکانیزم پیش‌بینی‌شده در این برجام پیگیری کند.

۶. آژانس بر ساخت راکتور نظارت کرده و به کارگروه جهت انطباق آن با طراحی نهایی تایید شده گزارش می‌دهد.

۷. به عنوان مدیر پروژه، ایران مسئولیت ساخت را به عهده می‌گیرد. اعضای ۱+۵ بر مبنای قوانین ملی خود اقدامات مناسب اداری، قانونی، فنی و قانون‌گذاری برای پشتیبانی از این همکاری را انجام می‌دهد. اعضای ۱+۵ از طریق مکانیزم‌های پایه‌گذاری‌شده در این برجام و همچنین از طریق مشارکت‌های مالی مربوطه، خریدهای مورد نیاز ایران، انتقال و تهیه مواد، تجهیزات، سیستم‌های ابزار دقیق و کنترل و تکنولوژی مورد نیاز برای ساخت راکتور بازطراحی شده را پشتیبانی می‌کنند.

۸. اعضای ۱+۵ از طریق همکاری‌های فنی آژانس چنانچه متناسب باشد، از جمله و نه محدود به کمک‌های فنی و مالی، امکانات ساخت ایمن و به موقع راکتور آب سنگین اراک و آزمایشگاه‌های مربوط به آن را فراهم و تدارک مواد و تجهیزات، ابزار دقیق و سیستم‌های کنترلی پشتیبانی خواهد کرد و پشتیبانی لازم برای اخذ پروانه و قانونی کردن آن را به عهده می‌گیرد.

۹. راکتور بازطراحی‌شده اورانیوم غنی‌شده ۳٫۶۷٪ در ترکیب شیمیایی دی‌اکسید اورانیوم، با جرم حدود ۳۵۰ کیلوگرم در بارگذاری اول قلب با سوختی که توسط کمیسیون مشترک بررسی و تایید شده است به کار خواهد برد. مشارکت بین‌المللی با همکاری ایران سوخت اولیه راکتور را در خارج از ایران خواهند ساخت. مشارکت بین‌المللی از طریق کمک‌های فنی به ایران در ساخت و تست سوخت مورد استفاده در بارگذاری‌های آتی این راکتور و اعطای پروانه توانایی ساخت سوخت در ایران همکاری خواهند کرد. تست‌های مخرب و غیرمخرب این سوخت‌ها از جمله تست‌های بعد از تابش‌دهی توسط یکی از کشورهای مشارکت‌کننده در خارج از ایران انجام خواهد گرفت و آن کشور با ایران کار خواهد کرد تا بتواند پروانه ساخت سوخت در ایران را متعاقباً برای بارگذاری‌های آتی راکتور بازطراحی‌شده تحت نظارت آژانس انجام دهد.

۱۰. ایران قرص سوخت و میله سوخت و مجتمع سوخت با اورانیوم طبیعی که منحصراً مناسب برای طراحی اولیه راکتور اراک که با نام IR40 توسط آژانس شناخته می‌شد بوده، نخواهد ساخت و یا تست نخواهد کرد. ایران تا زمانی که راکتور مدرن اراک قابل استفاده شود، موجودی قرص‌های سوخت و مجتمع سوخت طبیعی IR40 را تحت نظارت پیوسته آژانس انبار می‌کند و در آن زمان موجودی قرص‌های سوخت و مجتمع سوخت IR40 به UNH تبدیل شده و یا با معادل آن با اورانیوم طبیعی معاوضه می‌گردد. ایران تغییرات لازم را در خطوط تولید سوخت طبیعی خود که قرار بود برای IR40 سوخت تولید کند به وجود خواهد آورد تا بتوان توسط آن سوخت برای بارگذاری آینده راکتور مدرن اراک تهیه شود.

۱۱. تمام سوخت مصرف‌شده راکتور مدرن اراک، صرف نظر از محل تهیهٔ آنها، در تمام طول عمر راکتور، یک سال پس از خروج از راکتور و یا هر زمان ایمنی آن اجازه حمل بدهد، به خارج از ایران به محلی مشخص در یکی از کشورهای ۱+۵ و یا یک کشور ثالث ارسال خواهد شد تا در آنجا طبق آنچه در قرارداد آمده و طبق قوانین کشور دریافت‌کننده جابجایی و یا عملیات لازم بر روی آنها صورت گیرد.

۱۲. ایران DIQ راکتور بازطراحی‌شده را به آژانس ارائه خواهد کرد که در آن برنامه تولید رادیو ایزوتوپ‌ها و برنامه بهره‌برداری از راکتور مشخص شده است. آژانس بر بهره‌برداری راکتور نظارت خواهد کرد.

۱۳. ایران از تاسیسات FMP فقط برای تولید مجتمع سوخت برای راکتورهای آب سبک و راکتور مدرن اراک استفاده خواهد کرد.

کارخانه تولید آب سنگین

۱۴. به مدت ۱۵ سال تمامی آب سنگین مازاد بر نیاز راکتور مدرن اراک، راکتور آب سنگین صفر قدرت و حداقل ذخیره احتیاطی لازم برای آنها، به همراه مقداری که برای تحقیقات دارویی مورد نیاز است، مقداری که برای تولید محلول‌های دوتره و ترکیبات شیمیایی مورد نیاز است، مابقی برای صادرات به بازارهای بین‌المللی آماده شده و بر اساس قیمت بین‌المللی به آنها تحویل می‌گردد. مقدار آب سنگین با خلوص هسته‌ای برای نیازهای گفته شده در بالا، یا معادل آن در غنای دیگر قبل از راه‌اندازی راکتور اراک، ۱۳۰ تن و پس از راه‌اندازی با احتساب مقدار آب سنگین داخل راکتور مدرن اراک ۹۰ تن برآورد می‌شود.

۱۵. ایران آژانس را در مورد موجودی آب سنگین و تولید کارخانه تولید آب سنگین آگاه می‌سازد و به آژانس اجازه خواهد داد تا بر مقادیر آب سنگین ذخیره‌شده و مقدار آب سنگین تولیدشده نظارت داشته باشد. این کار در صورت درخواست، از طریق بازدید از سایت صورت می‌گیرد.

راکتورهای دیگر

۱۶. سازگار با برنامه خود، ایران توسعه راکتورهای آینده تحقیقاتی و قدرت خود را با پیشرفت تکنولوژی در سطح بین‌المللی مبنی بر تکیه بر استفاده از راکتورهای آب سبک، همراه با بهره‌مندی از همکاری‌های بین‌المللی شامل تضمین سوخت لازم، همگام خواهد کرد.

۱۷. ایران تمایل دارد تمامی سوخت مصرف‌شده خود را برای تمام نیروگاه‌های قدرت و تحقیقاتی در حال و آینده، برای پسماندداری یا فرآیندهای بعدی، که در قرارداد مربوطه‌ای که به موقع خود، وفق قوانین و قواعد ملی، با کشور دریافت‌کننده منعقد خواهد شد، به خارج از کشور ارسال کند.

فعالیت‌های بازفرآوری سوخت مصرف‌شده

۱۸. ایران به مدت ۱۵ سال، و بدون داشتن قصدی برای بعد از آن، وارد فعالیت‌های مربوط به بازفرآوری سوخت مصرف‌شده یا فعالیت‌های مربوط به تحقیق و توسعه بازفرآوری سوخت مصرف‌شده نخواهد شد. مقصود از سوخت مصرف‌شده در این پیوست شامل تمام انواع سوخت‌هایی است که تابش داده شده‌اند.

۱۹. ایران به مدت ۱۵ سال، و بدون داشتن قصدی برای بعد از آن، سوخت‌های مصرف‌شده را بجز آنهایی که مربوط به نمونه‌های اورانیوم غنی‌شده تابش‌داده برای تولید رادیو ایزوتوپ‌های پزشکی و صنعتی است، بازفرآوری نخواهد کرد.

۲۰. ایران به مدت ۱۵ سال، و بدون داشتن قصدی برای بعد از آن، هیچ تاسیساتی که قادر به جداسازی پلوتونیوم، اورانیوم، نپتونیم از سوخت‌های مصرف‌شده یا نمونه‌های شکافت‌پذیر باشد، به غیر از آنهایی که برای تولید رادیوایزوتوپ برای مقاصد پزشکی و صنعتی است، را تکمیل، احداث، و یا خریداری نخواهد کرد.

۲۱. ایران به مدت ۱۵ سال فقط سلول‌های داغ (شامل یک یا چند سلول به هم متصل)، سلول‌های حفاظ‌دار یا گلاوباکس‌های حفاظ‌داری را توسعه، تامین، ساخت یا راهبری خواهد کرد که ابعاد آن کمتر از ۶ متر مکعب و مشخصاتی که در پیوست ۱ پروتکل الحاقی آمده است، باشد. این سلول‌ها در کنار راکتور مدرن‌شده اراک، راکتور تحقیقاتی تهران و مجتمع‌های تولید رادیوداروها قرار خواهد گرفت و فقط قادر به جداسازی و تولید ایزوتوپ‌های صنعتی و پزشکی و انجام آزمایشات غیرمخرب تست‌های بعد از تابش‌دهی خواهند بود. تجهیزات و لوازم مورد نیاز از طریق مکانیزم تاسیس‌شده در برجام، بدست خواهد آمد. ایران به مدت ۱۵ سال فقط بعد از تایید کمیسیون مشترک به تکمیل، احداث، و یا تصاحب سلول‌های داغ (شامل یک یا چند سلول به هم متصل)، سلول‌های حفاظ‌دار یا گلاوباکس‌های حفاظ‌داری که ابعاد آن بیش از ۶ متر مکعب و مشخصات پیوست I پروتکل الحاقی است، خواهد پرداخت.

۲۲. کشورهای ۱+۵ آماده‌اند تمام آزمایشات مخرب و غیرمخرب مربوط به نمونه‌های میله سوخت و یا مجتمع سوخت از جمله انجام تست‌های بعد از تابش‌دهی را برای همه سوخت‌های ساخته‌شده در داخل و یا خارج از ایران و یا تابش‌داده‌شده در داخل ایران، با استفاده از تاسیسات موجود در خارج از ایران را تسهیل نمایند. بجز برای مجتمع راکتور تحقیقاتی اراک، ایران به مدت ۱۵ سال به تکمیل، احداث، و یا تصاحب سلول‌های داغ قادر به انجام تست‌های بعد از تابش‌دهی و یا خرید تجهیزاتی که امکان توسعه و ساخت آن را را فراهم کند، نخواهد پرداخت.

۲۳. علاوه بر ادامه انجام آزمایشات جاری تست سوخت در راکتور تهران، ایران به مدت ۱۵ سال آزمون‌های غیرمخرب تست‌های بعد از تابش‌دهی را بر روی میله‌های سوخت، نمونه‌های مجتمع سوخت و مواد ساختاری انجام خواهد داد .این آزمایشات صرفاً در مجتمع راکتور تحقیقاتی اراک انجام خواهد گرفت. در عین حال، کشورهای ۱+۵ تست‌های مخرب را با متخصصان ایرانی، آن گونه‌ای که توافق می‌شود، اجرا خواهند کرد. سلول‌های داغی که در راکتور اراک برای اجرای تست‌های بعد از تابش‌دهی به کار گرفته خواهند شد نبایستی به طور فیزیکی به سلول‌هایی که در آن رادیوایزوتوپ‌های دارویی و صنعتی تولید می‌شوند، متصل باشند.

۲۴. برای ۱۵ سال، ایران درگیر تولید یا دستیابی به فلز پلوتونیوم و یا اورانیوم یا آلیاژ آنها، و یا تحقیقاتی در خصوص متالوژی پلوتونیم یا اورانیوم (یا آلیاژ آنها) و یا قالب‌گیری، فرم‌دهی یا ماشین‌کاری فلز پلوتونیم یا اورانیوم را نخواهد شد.

۲۵. به مدت ۱۵ سال ایران تولید، جستجو یا دستیابی به پلوتونیوم جدا شده، اورانیم با غنای بالا (غنای بیشتر از ۲۰% اورانیوم ۲۳۵) ، یا اورانیوم ۲۳۳، یا نپتونیوم ۲۳۷ (بجز مواردی که به عنوان استانداردهای آزمایشگاهی و یا در دستگاه‌هایی که در آنها نپتونیوم ۲۳۷ بکار برده شده است) را نخواهد داشت.

۲۶. اگر ایران به دنبال شروع تحقیق و توسعه بر روی سوخت بر پایه فلز برای راکتور تحقیقاتی تهران در مقدار کم بعد از ۱۰ و قبل از ۱۵ باشد، برنامه خود را در کمیسیون مشترک ارائه و تصویب این کمیسیون را دنبال خواهد کرد.

ظرفیت غنی‌سازی

۲۷. ایران به مدت ۱۰ سال ظرفیت غنی‌سازی خود را در حد ۵۰۶۰ ماشین سانتریفیوژ IR-1 و در ۳۰ زنجیره با چیدمان فعلی در واحدهای در حال تولید سایت نطنز (FEP)حفظ خواهد کرد.

۲۸. ایران سطح غنی‌سازی خود را به مدت ۱۵ سال در حد ۳.۶۷ درصد حفظ خواهد کرد.

۲۹. ایران ماشین‌های سانتریفیوژ و زیرساخت‌های ذیل را که با ۵۰۶۰ ماشین سانتریفیوژ IR-1 در تاسیسات نطنز مرتبط نمی‌باشند، را از محل نصب‌شده خارج و در سالن B سایت نطنز تحت نظارت پیوسته آژانس قرار خواهد داد:

۱.۲۹. تمام ماشین‌های سانتریفیوژ مازاد از جمله ماشینهای IR-2m. ماشین‌های سانتریفیوژ مازاد IR-1 برای جایگزینی ماشین‌های برخوردکرده یا خراب‌شده بر مبنای یک به یک مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

۲.۲۹. لوله‌های انتقال گاز UF₆ شامل خطوط فرعی، شیرآلات، فشارسنج‌ها در سطح زنجیره‌ها و مبدل‌های فرکانس، تجهیزات مربوط به جمع‌آوری مواد در یکی از سالن‌های جمع‌آوری که هم اکنون مورد استفاده قرار نمی‌گیرد همراه با پمپ‌های خلا و تله‌های شیمیایی متعلق به آنها.

۳۰. برای منظور این ضمیمه، آژانس بر اساس روال موجود، قبل از خروج ماشین‌های سانتریفیوژ از سالن زنجیره، خراب بودن آنها را تایید می‌کند.

۳۱. ایران به مدت ۱۵ سال، ماشین سانتریفیوژ و یا زیرساخت‌های مربوط به غنی‌سازی، چه برای تحقیق و توسعهٔ غنی‌سازی اورانیوم و یا جداسازی ایزوتوپ‌های پایدار را تنها در مکان‌هایی نصب خواهد کرد که در این برجام مشخص شده است.

تحقیق و توسعه ماشین سانتریفیوژ

۳۲. ایران تحقیق و توسعهٔ غنی‌سازی خود را به گونه‌ای که برای جمع‌آوری اورانیوم غنی‌شده نباشد، ادامه خواهد داد. ایران به مدت ۱۰ سال و براساس برنامهٔ تحقیق و توسعهٔ خود، تست ماشین‌های سانتریفیوژ با استفاده از اورانیوم فقط شامل IR-4 ،IR-5 ،IR-6 ،IR-8 می‌شود. تست مکانیکی بر روی تا دو ماشین از هر نوع، فقط بر روی IR-2m ،IR-4 ،IR-5 ،IR-6 ،IR-6s ،IR-7 ،IR-8 خواهد بود. ایران ماشین‌ها را، با یا بدون استفاده از اورانیوم، خواهد ساخت یا تست می‌نماید که در این برجام آمده باشد.

۳۳. طبق برنامه خود، ایران به منظور تکمیل تحقیقات خود بر روی ماشین سانتریفیوژ IR-2m با استفاده از زنجیرهٔ ۱۶۴ ماشین در تاسیسات پایلوت نطنز، را تا تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۵ و یا تا روز شروع اجرای برجام، هر کدام دیرتر باشد، ادامه خواهد داد و سپس ماشین‌های سانتریفیوژ را از پایلوت نطنز خارج و در سالن B تحت نظارت پیوسته آژانس قرار خواهد داد.

۳۴. طبق برنامه خود، ایران به منظور تکمیل تحقیقات خود بر روی ماشین سانتریفیوژ IR-4 با استفاده از زنجیرهٔ ۱۶۴ ماشین در تاسیسات پایلوت نطنز، را تا تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۵ و یا تا روز شروع اجرای برجام، هر کدام دیرتر باشد، ادامه خواهد داد و سپس ماشین‌های سانتریفیوژ را از پایلوت نطنز خارج و در سالن B تحت نظارت پیوسته آژانس قرار خواهد داد.

۳۵. ایران به مدت ۱۰ سال به انجام آزمایشات بر روی تک ماشین سانتریفیوژ IR-4 و زنجیرهٔ ۱۰ ماشین آن ادامه خواهد داد.

۳۶. ایران به مدت ۱۰ سال به انجام آزمایشات بر روی تک ماشین سانتریفیوژ IR-5 ادامه خواهد داد.

۳۷. ایران به انجام آزمایشات بر روی تک ماشین‌های سانتریفیوژ IR-6 و زنجیرهای میانی آن ادامه خواهد داد و از ۵/۱ سال مانده به سال دهم، آزمایشات بر روی زنجیرهٔ ۳۰ ماشین را شروع خواهد کرد. ایران این آزمایشات را از تک‌ماشین و زنجیره‌های کوچک به زنجیره میانی با یک روال منظم جلو خواهد برد.

۳۸. ایران، همزمان با شروع برجام، به انجام آزمایشات بر روی تک‌ماشین‌های سانتریفیوژ IR-8 و زنجیرهای میانی آن ادامه خواهد داد و از ۵/۱ سال مانده به سال دهم، آزمایشات بر روی زنجیرهٔ ۳۰ ماشین را شروع خواهد کرد. ایران این آزمایشات را از تک ماشین به زنجیره‌های کوچک و سپس به زنجیره میانی با یک روال منظم جلو خواهد برد.

۳۹. ایران به مدت ۱۰ سال براساس رویه موجود، جریان گاز محصول و پسماند حاصل از زنجیره های IR-6 و IR-8 را با استفاده از لوله‌های جوشکاری‌شده، که به تایید آژانس برسد، مخلوط می‌کند به گونه‌ای که امکان برداشت محصول اورانیوم غنی‌شده و رقیق‌شده را میسر نسازد.

۴۰. به مدت ۱۵ سال ایران تمام تست‌های خود با اورانیوم بر روی ماشین‌های سانتریفیوژ را فقط در پایلوت نطنز انجام خواهد داد. ایران تمام آزمایشات مکانیکی بر روی ماشین‌های سانتریفیوژ خود را فقط در پایلوت نطنز و مرکز تحقیقات تهران انجام خواهد داد.

۴۱. بمنظور منطبق‌سازی پایلوت نطنز با برنامه غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی، ایران تمام ماشین‌های سانتریفیوژ به جز آنهایی که در آزمایشات گفته‌شده در بندهای فوق مورد نیاز هستند و نیز به جز ماشین‌های سانتریفیوژ IR-1 در سکوی شماره ۱ این موسسه آنطوری که در ذیل توضیح داده می شود، را از آنجا خارج می‌کند. برای زنجیره کامل IR-1 (سکوی شماره ۶)، ایران زیرساخت‌های مربوطه را با خارج کردن لوله‌های انتقال گاز UF₆ شامل خطوط فرعی، شیرآلات، فشارسنج‌ها در سطح زنجیره و مبدل‌های فرکانس اصلاح می‌کند. ماشین‌های سانتریفیوژ IR-1 در سکوی شماره ۱ حفظ شده ولی به گونه‌ای که توسط آژانس صحه‌گذاری شود، از طریق در آوردن روتور از داخل آنها و تزریق رزین اپوکسی داخل لوله‌های فرعی، لوله‌های خوراک‌دهی و محصول و پسماند و خارج کردن سیستم‌های کنترل و الکتریکی برای تاسیسات برق، خلا و آب خنک‌کننده، غیر قابل کار می‌شوند. فضای تحقیقاتی در سکوی شماره ۶، تا زمانی که ایران برای برای استفاده در برنامه تحقیق و توسعه خود نیاز داشته باشد، خالی می‌ماند.

۴۲. منطبق با فعالیت‌های منعکس‌شده در برنامه غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی، ایران تمام زیرساخت‌های زنجیره‌ها برای تست تک‌ماشین و زنجیره‌های کوچک و میانی در دو سکوی شماره ۲ و ۳ را حفظ خواهد کرد و زیر‌ساخت دو سکوی دیگر (شماره ۴ و ۵) را شبیه آنچه در خطوط ۲ و ۳ هستند منطبق خواهد کرد تا بتوان در آن‌ها فعالیت‌های مشخص‌شده در برجام را انجام داد. این منطبق‌سازی شامل اصلاح تمام لوله‌های UF₆ (شامل جمع‌آوری تمام لوله‌های فرعی) و ابزار دقیق مرتبط با آن به گونه‌ای که با استفاده از ماشین‌های منفرد و زنجیره‌های کوچک و میانی به جای تست زنجیره کامل، مطابقت داشته باشد.

۴۳. مطابق با برنامه خود و بهترین رویه‌های بناشده بین‌المللی، ایران تمایل دارد که تحقیق و توسعه روی سانتریفیوژهای نسل جدید را از طریق مدل‌سازی کامپیوتری و شبیه‌سازی از جمله در دانشگاه‌ها، ادامه دهد. در دوره ۱۰ ساله، برای هر پروژه‌ای که به مرحله نمونه‌سازی برای تست مکانیکی رسید، ارائه کامل و تصویب کمیسیون مشترک لازم است.

تاسیسات غنی‌سازی فردو

۴۴. تاسیسات غنی‌سازی فردو به مرکز تحقیقات هسته‌ای، فیزیک و تکنولوژی تبدیل خواهد شد و مشارکت بین‌المللی تشویق خواهد شد که در زمینه‌های توافق‌شده تحقیقات انجام دهند. اجرای پروژه‌های مخصوص در فردو از قبل به اطلاع کمیسیون مشترک رسانده می‌شود.

۴۵. به مدت ۱۵ سال، ایران در فردو، فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم و تحقیق و توسعه مربوط به غنی‌سازی اورانیوم نخواهد داشت و هیچ گونه مواد هسته‌ای نگهداری نخواهد کرد.

۴۶. ایران به مدت ۱۵ سال تا ۱۰۴۴ عدد ماشین سانتریفیوژ IR-1 در یکی از سالن‌های فردو نگهداری خواهد کرد که از آن:

۱.۴۶. دو زنجیره که قبلاً UF₆ به آنها تزریق نشده است، برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار اصلاح خواهند شد. تبدیل به تولید ایزوتوپ‌های پایدار برای این زنجیره‌ها در فردو، بر اساس یک مشارکت مشترک بین کشور روسیه و ایران بر مبنای ترتیباتی که متقابلاً بر روی آن توافق خواهد شد، صورت می‌پذیرد. برای آماده‌سازی این دو زنجیره برای نصب معماری زنجیره جدید متناسب با تولید ایزوتوپ پایدار توسط مشارکت، ایران اتصال به لوله‌های اصلی خوراک را قطع خواهد کرد و لوله‌های UF₆ زنجیره را (به جز لوله تخلیه اضطراری به منظور حفظ خلا) به انباری در فردو تحت نظارت پیوسته آژانس منتقل خواهد کرد. کمیسیون مشترک درباره چارچوب کلی تولید ایزوتوپ‌های پایدار در فردو مطلع خواهد شد.

۴۶.۲. برای چهار زنجیره‌ای که با تمام زیرساخت‌های مربوطه، به جز لوله‌هایی که اتصال‌های کوپل کردن زنجیره‌ها را میسر می‌سازند، باقی می‌مانند، دو عدد در وضعیت بدون کار، بدون چرخش نگهداشته می‌شوند. دو زنجیره دیگر به چرخش ادامه می‌دهند تا زمانی که انتقال به تولید ایزوتوپ پایدار شرح داده شده در زیر پاراگراف بالا کامل شده باشد. به محض تکمیل انتقال به تولید ایزوتوپ پایدار شرح داده شده در زیر پاراگراف بالا، این دو زنجیره در حال چرخش به وضعیت بدون کار، بدون چرخش تبدیل خواهند شد.

۴۷. ایران ماشین‌های دو زنجیره باقی‌مانده در همین سالن را با خارج نمودن تمام سانتریفیوژها و لوله‌های UF₆ شامل خطوط فرعی، شیرآلات، فشارسنج‌ها در سطح زنجیره و مبدل‌های فرکانس، و UF₆ جمع‌آوری خواهد کرد. ایران متعاقباً کابل‌های برق زنجیره، تابلوهای مخصوص کنترل زنجیره و پمپ‌های خلا را جمع‌آوری خواهد کرد. تمام این ماشین‌های سانتریفیوژ اضافی و زیرساخت‌های آنها در سالن B تحت نظارت پیوسته آژانس قرار خواهد گرفت.

۴۸. ایران تمام ماشین‌های سانتریفیوژ و زیرساخت‌های مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم را در سالن دیگر فردو، خارج خواهد نمود. این کار شامل برچیدن تمامی لوله‌های انتقال گاز UF₆ از جمله خطوط فرعی، شیرآلات، فشارسنج‌ها در سطح زنجیره و مبدل‌های فرکانس و تجهیزات مربوط به ایستگاه‌های تزریق خوراک و جمع‌آوری مواد UF₆ خواهد بود. ایران همچنین متعاقباً کابل‌های برق زنجیره، تابلو‌های مخصوص کنترل زنجیره، پمپ‌های خلا و سکوهای نصب سانتریفیوژ را جمع‌آوری خواهد کرد. تمام این ماشین‌های سانتریفیوژ اضافی و زیرساخت‌های آنها در سالن B تحت نظارت پیوسته آژانس قرار خواهد گرفت.

۴۹. ماشین‌های سانتریفیوژ که در چهار زنجیره بدون کار قرار گرفته‌اند، ممکن است برای جایگزینی ماشین‌های خراب و یا برخوردکرده در فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار مورد استفاده قرار گیرند.

۵۰. ایران به مدت ۱۵ سال فعالیت های خود را در تولید ایزوتوپ‌های پایدار توسط ماشین سانتریفیوژ در تاسیسات فردو محدود کرده و بیشتر از ۳۴۸ ماشین سانتریفیوژ IR-1 برای این منظور استفاده نخواهد کرد. فعالیت‌های مربوط به تحقیق و توسعه در ایران در تاسیسات فردو و برای آزمایش، اصلاح و تراز این ماشین‌های IR-1 در تاسیسات ساخت ماشین سانتریفیوژ که قبلاً اظهار شده و تحت پایش آژانس، انجام خواهد گرفت.

۵۱. آژانس مقدار مواد باقی مانده از فعالیت‌های قبلی غنی‌سازی را به عنوان کف موجودی اورانیوم غیرقابل حذف، در فردو مشخص می‌کند. به منظور نظارت بر تولید ایزوتوپ‌های پایدار و عدم وجود مواد و یا فعالیت‌های هسته‌ای اظهارنشده در فردو، ایران به مدت ۱۵ سال به آژانس امکان بازرسی‌های معمول و در صورت تقاضای آژانس، بازرسی روزانه از تاسیسات فردو را فراهم خواهد کرد.

موارد دیگر در خصوص غنی‌سازی

۵۲. ایران به تعهدات داوطلبانه خود آن گونه که در برنامه درازمدت غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی خود به عنوان بخشی از اظهاریه اولیه پروتکل الحاقی ارائه کرده است، پایبند خواهد ماند.

۵۳. ایران بعد از سال دهم زیرساخت‌های ضروری برای نصب ماشین سانتریفیوژ IR-8 را در سالن B نطنز آغاز خواهد کرد.

۵۴.

۵۵.

ذخائر اورانیوم غنی‌شده

۵۶. ایران به مدت ۱۵ سال ذخیره اورانیوم غنی‌شده خود را تا حد ۳۰۰ کیلوگرم گاز UF₆ (یا معادل آن در ترکیب‌های شیمیایی دیگر) با غنای تا ۳٫۶۷ درصد نگاه خواهد داشت.

۵۷. تمام اورانیوم غنی‌شده مازاد بر ۳۰۰ کیلوگرم گاز UF₆ (یا معادل آن در ترکیب‌های شیمیایی دیگر) با غنای تا ۳٫۶۷ درصد، یا به سطح غنای طبیعی رقیق خواهد شد و یا اینکه در بازارهای بین‌المللی که به خریدار تحویل گردد در مقابل برگشت اورانیوم با غنای طبیعی که به ایران تحویل داده شود، فروخته خواهد شد. ایران برای خریداری و انتقال اورانیوم غنی‌شده مازاد بر ۳۰۰ کیلوگرم گاز UF₆ در مقابل برگشت اورانیوم با غنای طبیعی به ایران، یک قرارداد تجاری با نهادی خارج از ایران منعقد خواهد نمود. کشورهای ۱+۵، چنانچه قابل اعمال باشد، جمع‌بندی و اجرای این قرارداد را تسهیل خواهند نمود. ایران ممکن است هر زمان بانک سوخت آژانس در قزاقستان عملیاتی شد، فروش اورانیوم غنی‌شده‌ی مازاد خود در آنجا را دنبال نماید.

۵۸. تمام اکسید اورانیوم غنی‌شده به بین ۵ درصد و ۲۰ درصد به سوخت صفحه‌ای راکتور تهران تبدیل خواهد شد و یا اینکه بر اساس یک معامله تجاری به خارج منتقل شده و یا اینکه به غنای ۳٫۶۷ یا کمتر رقیق خواهد شد. ضایعات اکسید و یا سایر اشکال، که در داخل صفحه نیستند و امکان استفاده برای ساخت سوخت صفحه‌ای راکتور تهران را ندارند، بر اساس یک معامله تجاری به خارج از ایران منتقل خواهد شد و یا اینکه به غنای ۳٫۶۷ یا کمتر رقیق خواهد شد. در صورت تامین اکسید اورانیوم (U₃O₈)با غنای ۱۹٫۷۵ درصد در آینده برای سوخت صفحه‌ای راکتور تهران، تمام ضایعات اکسید و یا سایر اشکال، که در داخل صفحه نیستند و امکان استفاده برای ساخت سوخت راکتور تهران را نداشته و دارای اورانیوم با غنای بین ۵ درصد و ۲۰ درصد می‌باشند، ظرف ۶ ماه از تاریخ تولید آنها بر اساس یک معامله تجاری به خارج از ایران منتقل شده و یا اینکه به غنای ۳٫۶۷ یا کمتر رقیق خواهد شد. صفحه‌های سوخت ضایعاتی نیز بر اساس یک معامله تجاری به خارج از ایران منتقل خواهد. معامله تجاری باید برای عودت مقدار معادل اورانیوم غنی‌شده به ایران تنظیم شود. برای ۱۵ سال، ایران تاسیساتی که برای تبدیل صفحه‌های سوخت یا ضایعات به UF₆ باشد را نساخته و یا راهبری نخواهد کرد.

۵۹. مجتمع‌های سوخت ساخت روسیه و یا دارای لیسانس از روسیه، برای راکتورهای روسی در ایران مشمول ۳۰۰ کیلوگرم محدودیت ذخایر نخواهد بود. مجتمع‌های سوخت ساخته‌شده از اورانیوم غنی‌شده از سایر منابع برای استفاده در راکتورهای تحقیقاتی و قدرت ایران، از جمله آن‌هایی که در خارج از ایران برای بارگذاری اولیه در راکتور مدرن‌شده‌ی اراک به کار گرفته خواهد شد و توسط تامین‌کننده‌ی سوخت و نظام ایمنی هسته‌ای ایران تطابق آن‌ها با استانداردهای بین‌المللی صحه‌گذاری شده است، مشمول محدودیت ۳۰۰ کیلوگرم ذخایر نخواهد بود. کمیسیون مشترک یک کارگروه فنی، با هدف توانمندسازی ایران برای ساخت سوخت مادامی که محدودیت ذخیره‌ی توافق‌شده (۳۰۰ کیلوگرم گاز UF₆ -یا معادل آن در سایر ترکیبات شیمیایی- با غنای تا ۳٫۶۷ درصد) حفظ شود، تاسیس خواهد کرد. این کارگروه همچنین، در طی یک سال، معیارهای فنی عینی، برای ارزیابی این که سوخت ساخته‌شده و محصولات میانی آن به سهولت قابل تبدیل مجدد به گاز UF₆ نیستند، را توسعه خواهد داد. اورانیوم غنی‌شده در مجتمع سوخت و محصولات میانی ساخته‌شده در ایران که بر اساس استانداردهای بین‌المللی تایید شده‌اند، از جمله سوخت راکتور مدرن‌شده‌ی اراک، جزو ۳۰۰ کیلوگرم محدودیت ذخایر نخواهد بود مشروط به آن که کارگروه فنی ارزیابی کند که چنین سوخت ساخته شده‌ای و محصولات میانی آن به سهولت قابل تبدیل مجدد به گاز UF₆ نیستند. این کار می‌تواند برای مثال شامل اضافه کردن ناخالصی (سموم قابل سوختن و نظایر آن)در سوخت و یا از طریق این که سوخت در یک شکل شیمیایی باشد که برگشت مستقیم آن به گاز UF₆ از نظر تکنیکی بدون انجام انحلال و خالص‌سازی دشوار باشد. معیارهای فنی عینی، چگونگی انجام ارزیابی کارگروه مشخص خواهد کرد. آژانس فرآیند ساخت هر نوع سوخت در ایران را پایش خواهد داشت تا تایید کند که فرآیند ساخت سوخت و محصولات میانی با فرآیند ساخت سوخت تاییدشده توسط کارگروه فنی مطابقت داشته باشد. کمیسیون مشترک همچنین همکاری با ایران، شامل همکاری‌های فنی آژانس هنگامی که متناسب باشد، جهت تحقق استانداردهای کیفی بین‌المللی برای سوخت تولیدشده توسط ایران را پشتیبانی خواهد کرد.

۶۰. ایران به منظور خرید سوخت برای راکتور تهران و نمونه‌های هدف ساخته‌شده از اورانیوم غنی‌شده، عقد یک قرارداد تجاری با نهادهای خارج از ایران را دنبال خواهد کرد. در صورت نیاز، کشورهای ۱+۵، جمع‌بندی و اجرایی شدن این قرارداد را تسهیل می‌کنند. چنانچه امکان جمع‌بندی یک قرارداد با یک تامین‌کننده سوخت فراهم نشود، کشورهای ۱+۵ یک مقدار اکسید اورانیوم (U₃O₈)با غنای ۱۹٫۷۵ درصد را منحصراً به منظور ساخت سوخت راکتور تهران و نمونه‌های هدف ساخته‌شده از اورانیوم غنی‌شده، تامین و تحویل ایران خواهد داد. این اکسید اورانیوم (U₃O₈) با غنای ۱۹٫۷۵ در محموله‌های که بیشتر از حدود ۵ کیلوگرم در هر نوبت نخواهد بود، تامین خواهد شد و هر محموله‌ی جدید، تنها زمانی تامین خواهد شد که آژانس تایید کند که محموله‌ی قبلی برای ساخت سوخت راکتور تهران با اکسید آلومینیوم مخلوط شده و یا برای نمونه‌های هدف ساخته‌شده از اورانیوم غنی‌شده مصرف شده است. ایران ۲ سال قبل از این که موجودی سوخت راکتور تهران به اتمام برسد، کشورهای ۱+۵ را مطلع خواهد کرد تا ۶ ماه قبل از انتهای دوره‌ی ۲ سال، اکسید اورانیوم در دسترس ایران باشد.

تولید ماشین سانتریفیوژ

۶۱. همگام با برنامه‌ی غنی‌سازی و تحقیق و توسعه‌ی غنی‌سازی، ایران تنها ماشین‌های سانتریفیوژی از جمله روتورهای مناسب برای جداسازی ایزوتوپ‌ها یا هر قطعه‌ی دیگر ماشین سانتریفیوژ را تولید خواهد کرد که نیازمندی‌های غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی این ضمیمه را برآورده سازد.

۶۲. براساس برنامه خود، ایران ذخیره ماشین سانتریفیوژ IR-1 موجود در انبار خود را که مازاد بر تعداد ۵۰۶۰ عدد ماشین سانتریفیوژ IR-1 در نطنز و ماشین‌های سانتریفیوژ IR-1 نصب‌شده در فردو می‌باشد را برای جایگزینی ماشین‌های خراب و یا برخورد کرده، استفاده خواهد کرد. هر زمان در طی مدت ۱۰ سال از شروع اجرای برجام، سطح موجودی ماشین سانتریفیوژ IR-1 به۵۰۰ عدد و یا کمتر از آن رسید، ایران می‌تواند این سطح از موجودی را با از سرگیری تولید ماشین‌های IR-1 با نرخ تعداد متوسط ماهانه ماشین‌های برخوردکرده، بدون این که از سطح ذخیره ۵۰۰ عدد تجاوز کند، حفظ نماید.

۶۳. بر اساس برنامه خود، در پایان سال هشتم ایران سالیانه ۲۰۰ عدد ماشین سانتریفیوژ IR-8 و IR-6 از هر نوع را به غیر از روتور تا سال دهم شروع خواهد کرد. بعد از سال دهم ایران ماشین کامل را به همین مقدار در سال تولید خواهد کرد تا نیازهای غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی خود را برآورده سازد. ایران این ماشین‌ها را در نطنز در روی زمین و تحت پایش آژانس تا هر زمان براساس برنامه غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی، برای مونتاژ نهایی مورد نیاز باشد، انبار خواهد کرد.

پروتکل الحاقی و کد اصلاحی ۳٫۱

۶۴. ایران اجرای موقت پروتکل الحاقی را بر طبق بند ب ماده ۱۷ پروتکل الحاقی تا زمان اجرای قانونی آن به آژانس اعلام نموده و متعاقباً تصویب و به صورت قانون در آمدن آن را مطابق نقش‌های رئیس‌جمهور و مجلس، درخواست می‌کند.

۶۵. ایران اجرای کامل کد اصلاحی ۳٫۱ را به عنوان بخشی از ترتیبات فرعی موافقت‌نامه‌ی جامع پادمان‌های ایران، تا زمانی که موافقت‌نامه پادمان‌ها اجرا می‌شود، را به آژانس اطلاع می‌دهد.

موضوعات مورد نگرانی گذشته و حال

۶۶. ایران تمام فعالیت‌های تعیین‌شده در پاراگراف‌های ۲، ۴، ۵ و ۶ «نقشه راه روشن نمودن موضوعات باقیمانده از گذشته و حال»، آن گونه که توسط گزارش‌های بروزآوری منظم توسط مدیر کل آژانس بر روی اجرای این نقشه‌ی راه راستی‌آزمایی شود، تکمیل خواهد کرد.

تکنولوژی‌های پیشرفته و حضور طولانی‌مدت آژانس

۶۷. به منظور افزایش کارآیی پایش این برجام، برای ۱۵ سال و بیشتر از آن، برای اقدامات راستی‌آزمایی مشخص شده:

۱.۶۷. ایران به آژانس اجازه‌ی استفاده از دستگاه اندازه‌گیری روی خط غنی‌سازی و پلمب الکترونیک که وضعیت خودش را با دستگاه ثبت‌کننده‌ی داده‌های بازرسان آژانس در داخل سایت‌های هسته‌ای رد و بدل می‌نماید و همچنین تکنولوژی‌های جدید صحه‌گذاری‌شده و اثبات‌شده در راستای رویه‌های آژانس که در سطح بین‌المللی پذیرفته شده است، می‌دهد. ایران جمع‌آوری خودکار داده‌های ثبت‌شده توسط وسایل اندازه‌گیری نصب‌شده‌ی آژانس و ارسال آن‌ها به فضای کاری آژانس در هر سایت هسته‌ای را تسهیل خواهد نمود.

۲.۶۷:. ایران ترتیبات لازم را جهت حضور طولانی‌مدت آژانس شامل صدور ویزای طولانی‌مدت به همراه تدارک فضای کاری مناسب در سایت‌های هسته‌ای، و با رویکرد مثبت، در مکان‌های نزدیک سایت‌های هسته‌ای در ایران، برای بازرسان منتخب آژانس برای کار و نگهداری تجهیزات لازم، به عمل خواهد آورد.

۳.۶۷. ایران در طی ۹ ماه از تاریخ اجرای برجام، تعداد بازرسان منتخب را در محدوده‌ی ۱۳۰ الی ۱۵۰ عدد افزایش خواهد داد و به طور عمومی اجازه‌ی انتخاب بازرسان از کشورهایی که روابط دیپلماتیک با ایران دارند را، مطابق با قوانین و قواعد خود، خواهد داد.

شفاف‌سازی مربوط به کنسانتره سنگ معدن اورانیوم (UOC)

۶۸. برای ۲۵ سال ایران به آژانس اجازه خواهد داد تا از طریق اقدامات تفاهم‌شده که شامل اقدامات محدودسازی و مراقبت خواهد بود پایش کند که همه‌ی کنسانتره‌ی سنگ معدن اورانیوم تولیدشده در ایران یا بدست‌آمده از هر منبع دیگر به تاسیسات فرآوری اورانیوم (UCF) در اصفهان و یا به هر تاسیسات دیگری که ایران در آینده در این دوره زمانی ممکن است بسازد، منتقل می‌شود.

۶۹. ایران برای ۲۵ سال، همه‌ی اطلاعات لازم برای این که آژانس را قادر سازد که تولید کنسانتره‌ی سنگ معدن اورانیوم و موجودی کنسانتره‌ی سنگ معدن اورانیوم تولیدشده در ایران یا بدست‌آمده از هر منبع دیگری را راستی‌آزمایی کند، برای آژانس فراهم خواهد نمود.

شفاف‌سازی مربوط به غنی‌سازی

۷۰. برای ۱۵ سال ایران به آژانس اجازه خواهد داد تا در صورت لزوم پایش مداوم با استفاده از اقدامات محدودسازی و مراقبت، راستی‌آزمایی نماید که سانتریفیوژها و زیرساخت‌های انبارشده در انبار باقی مانده و فقط جهت جایگزینی سانتریفیوژهای خراب‌شده و یا برخوردکرده، آنگونه که در این ضمیمه مشخص شده است، استفاده می‌شود.

۷۱. برای ۱۵ سال ایران به آژانس اجازه‌ی دسترسی منظم، شامل دسترسی روزانه هنگامی که توسط آژانس درخواست شد، به ساختمان‌های مرتبط در نطنز شامل همه بخش‌های موسسه‌های FEP و PFEP را خواهد داد.

۷۲. برای ۱۵ سال، تاسیسات غنی‌سازی نطنز تنها محل برای همه فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم و فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی شامل تحقیق و توسعه‌ی تحت نظارت پادمان در ایران خواهد بود.

۷۳. ایران قصد دارد تا سیاست‌ها و رویه‌های صادرات همگام با استانداردهای موجود بین‌المللی برای صادرات مواد هسته‌ای، تجهیزات و تکنولوژی اعمال کند. برای ۱۵ سال، ایران فقط با موافقت کمیسیون مشترک وارد صادرات هر گونه تکنولوژی و تجهیزات غنی‌سازی و یا مرتبط با غنی‌سازی با هر کشور دیگر یا با هر نهاد خارجی در زمینه فعالیت‌های غنی‌سازی و یا مرتبط با غنی‌سازی شامل فعالیت‌های تحقیق و توسعه خواهد شد.

دسترسی

۷۴. درخواست‌های دسترسی بر مبنای شروط برجام با نیت خوب، یا در نظر داشتن حقوق حاکمیتی ایران، درخواست خواهد شد و به حداقل ضروری برای اجرای موثر مسوولیت‌های راستی‌آزمایی تحت این برجام، نگه داشته خواهد شد. هماهنگ با رویه‌های بین‌المللی پادمان‌ها معمول، چنین درخواست‌هایی با هدف مداخله در فعالیت‌های نظامی ایران یا دیگر فعالیت‌های مرتبط با امنیت ملی ایران نبوده اما منحصراً برای حل نگرانی‌هایی برخاسته از تحقق تعهدات برجام و دیگر تکالیف پادمان‌ها و عدم اشاعه ایران خواهد بود. شیوه‌نامه‌های زیر برای مقصود اجرای برجام بین ۱+۵ و ایران هستند و بدون پیش‌داوری نسبت به موافقتنامه پادمان‌ها و پروتکل الحاقی است. در اجرای این شیوه همین طور دیگر اقدامات شفاف‌ساز، از آژانس خواسته می‌شود هر احتیاطی را برای صیانت از اسرار صنعتی، فناورانه و تجاری و همینطور دیگر اطلاعات محرمانه که به آن دست پیدا می‌کند، به کار گیرد.

۷۵. در پیشبرد اجرای برجام، اگر آژانس نگرانی‌هایی در رابطه با مواد یا فعالیت‌های اعلام‌نشده یا فعالیت‌های مغایر با برجام در محل‌هایی که تحت موافقت‌نامه جامع پادمان یا پروتکل الحاقی اعلام نشده‌اند، داشت آژانس به ایران اساس چنین نگرانی‌هایی را ارائه نموده و درخواست شفاف‌سازی می‌نماید.

۷۶. اگر توضیحات ایران نگرانی‌های آژانس را حل و فصل نکند، آژانس ممکن است دسترسی به چنین محل‌های ایجادکننده‌ی نگرانی را منحصراً به دلیل راستی‌آزمایی تضمین عدم وجود مواد و فعالیت‌های اعلام‌نشده یا فعالیت‌های مغایر با برجام در چنین محل‌هایی را درخواست نماید. آژانس به صورت مکتوب دلایل خود برای دسترسی و اطلاعات مرتبط را در اختیار ایران می‌گذارد.

۷۷. ایران می‌تواند راه‌های جایگزین برای حل نگرانی‌های آژانس پیشنهاد نماید که آژانس را قادر سازد تا عدم وجود مواد و فعالیت‌های هسته‌ای و یا فعالیت‌های مغایر با برجام در مکان مورد سوال، که بایستی به سرعت و دقت مورد توجه قرار گیرد، راستی‌آزمایی کند.

۷۸. اگر عدم وجود مواد و فعالیت‌های اعلام‌نشده و یا فعالیت‌های مغایر با برجام بعد از اجرای ترتیبات جایگزین موافقت‌شده توسط ایران و آژانس نتواند راستی‌آزمایی شود، یا دو طرف قادر نباشند به طریق رضایت‌بخش برای راستی‌آزمایی عدم وجود مواد یا فعالیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده یا فعالیت‌های مغایر با برجام در مکان‌های مشخص‌شده، در مدت ۱۴ روز از ارائه‌ی درخواست اولیه‌ی آژانس برای دسترسی به توافق برسند، ایران با مشورت با اعضای کمیسیون مشترک، نگرانی‌های آژانس را از طریق ابزار ضروری موافقت‌شده بین ایران و آژانس حل می‌نماید. در صورت وجود یک توافق، اعضای کمیسیون مشترک با اجماع و یا با رای ۵ عضو از ۸ عضو، بر روی روش ضروری برای حل نگرانی آژانس مشورت خواهند داد. فرآیند مشورت و یا هر عمل دیگری به همراه آن، توسط اعضای کمیسیون مشترک نبایستی بیشتر از ۷ روز به طول بیانجامد و ایران اقدامات ضروری را در طی ۳ روز اجرا خواهد کرد.

شفاف‌سازی تولید قطعات سانتریفیوژ

۷۹. ایران و آژانس اقدامات لازم برای محدودسازی و مراقبت بر روی لوله‌های روتور سانتریفیوژ و بیلوز را برای ۲۰ سال بکار خواهند گرفت.

۸۰. در این ارتباط:

۸۰.۱. ایران یک موجودی اولیه از همه لوله‌های روتور سانتریفیوژ و بیلوز و گزارش‌های بعدی در رابطه با تغییرات انجام‌شده بر روی این موجودی را برای آژانس فراهم نموده و به آژانس اجازه خواهد داد تا این موجودی را با شمارش و کدگذاری، و از طریق محدودسازی و مراقبت برای همه لوله‌های روتور سانتریفیوژ و بیلوز شامل همه سانتریفیوژهای موجود و جدید، راستی‌آزمایی نماید.

۸۰.۲. ایران همه مکان‌ها و تجهیزات محدود به ماشین‌های فرم‌دهی سرد، ماشین‌های پیچش الیاف و قالب‌های ساخت روتور را که به قصد تولید لوله‌های روتور و بیلوز مورد استفاده قرار می‌گیرند، را اعلام نموده و به آژانس برای پایش مداوم شامل محدودسازی و مراقبت بر روی این تجهیزات جهت راستی‌آزمایی که این تجهیزات که برای تولید سانتریفیوژهایی استفاده می‌شوند که فقط برای فعالیت‌های مشخص در این برجام مشخص شده‌اند، استفاده می‌شوند.

دیگر فعالیت‌های جداسازی ایزوتوپ‌های اورانیوم

۸۱. برای ۱۰ سال، فعالیت‌های تولید یا تحقیق و توسعه‌ی جداسازی ایزوتوپی اورانیوم ایران منحصراً بر مبنای تکنولوژی سانتریفیوژ گازی خواهد بود.^[۱] ایران برای آژانس اجازه دسترسی جهت راستی‌آزمایی انطباق فعالیت‌های تحقیق و توسعه و یا تولید جداسازی ایزوتوپی اورانیوم با این ضمیمه را خواهد داد.

فعالیت‌هایی که می‌تواند برای طراحی و توسعه‌ی یک وسیله‌ی انفجاری هسته‌ای مشارکت کند

۸۲. ایران در فعالیت‌های ذیل که می‌تواند برای توسعه‌ی یک وسیله انفجاری هسته‌ای بکار گرفته شود، وارد نخواهد شد:

۸۲.۱. طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی و یا استفاده از مدل‌های کامپیوتری برای شبیه‌سازی وسایل انفجاری هسته‌ای.

۸۲.۲. طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی و یا استفاده از چاشنی‌های انفجاری چند نقطه که برای توسعه یک وسیله‌ی انفجاری هسته‌ای مناسب هستند مگر این که مقاصد غیرهسته‌ای بودن آن توسط کمیسیون مشترک تایید شده باشد و موضوع پایش باشد.

۸۲.۳. طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی و یا استفاده از سیستم‌های تشخیص انفجار (دوربین‌های Streak ، دوربین‌های سرعت بالا و یا دوربین‌های Flash x-ray) مناسب برای توسعه تجهیزات انفجار هسته‌ای مگر این که مقاصد غیرهسته‌ای بودن آن توسط کمیسیون مشترک تایید شده باشد و موضوع پایش باشد.

۸۲.۴. طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی و یا استفاده از چشمه‌های نوترونی هدایت‌کننده‌ی انفجارات یا مواد خاص برای چشمه‌های نوترونی هدایت‌کننده‌ی انفجارات.

پانویس

1. برای منظور این ضمیمه، فعالیت‌های تولید و یا تحقیق و توسعه مربوط به جداسازی ایزوتوپی اورانیوم با روش غیرسانتریفیوژ گازی شامل سیستم‌های جداسازی ایزوتوپی لیزری، سیستم‌های جداسازی ایزوتوپی الکترومغناطیسی، سیستم‌های تبادل شیمیایی، سیستمهای نفوذ گازی، Vortex و آیرودینامیک و سایر فرایندهای مشابهی است که ایزوتوپ‌های اورانیوم را جدا می‌سازد.