انوری/یمدح الصدر کمال‌الدین محمد

by انوری

یمدح الصدر کمال‌الدین محمد

	گر چرخ را در این حرکت هیچ مقصدست			از خدمت محمد بن نصر احمدست
	فرزانه‌ای که بابت گاهست و بالشست			آزاده‌ای که درخور صدرست و مسندست
	با بذل دست بخشش او ابر مدخلست			با سیر برق خاطر او ابر معقدست
	از عزم او طلایهٔ تقدیر منهزم			با رای او زمانهٔ خورشید اسودست
	چون حرف آخرست ز ابجد گه سخن			وز راستی چو حرف نخستین ابجدست
	ای سروری، که حزم تو تسدید ملک را			هنگام دفع حادثه سد مسددست
	تا ملک ز اهتمام تو تمهید یافتست			شغل ملوک و کار ممالک ممهدست
	از عادت حمید تو هر دم بتازگی			رسمیست در جهان، که جهان مجددست
	تادست تو گشاده شد اندر مکاتبت			از خجلت تو دست عطارد مقیدست
	اصل جهان تویی و ازو پیشی، آنچنانک			اصل عدد یکیست ولی نامعددست
	چشم نیاز پیش کف تو چنان بود			گویی که چشم افعی پیش زمردست
	خصم ترا بفرق برست از زمانه دست			تاپای تو ز مرتبه بر فرق فرقدست
	اسب فلک زبون عنان تو شد چنانک			ماه و مجره اسب ترا نعل و مقودست
	تا شکل گنبد فلک و درع آفتاب			چون درقهٔ مکوکب و درع مزردست
	تیغ فلک بتیغ تو اندر نیام باد			تا بر فلک مجره چو تیغ مهندست
	چشم بد از تو دور، که در روزگار تو			چشم بلا و فتنهٔ ایام ارمدست