انوری/در ستایش خاقان کمال‌الدین محمود

by انوری

در ستایش خاقان کمال‌الدین محمود

	ای از رخت فگنده سپر ماه و آفتاب[۱]			طعنه زده جمال تو بر ماه و آفتاب
	زآن جا که راستیست ندارند در جهان			پیش رخ تو هیچ خطر ماه و آفتاب
	بندند، گر دهی تو اجازت، چو بندگان			در خدمت رخ تو کمر ماه و آفتاب
	از زلف تو ربوده نشان مشک و غالیه			وز روی تو گرفته اثر ماه و آفتاب
	از ماه و آفتاب بهی تو، که نیستند			با دو عقیق و با دو شکر ماه و آفتاب
	در صف نیکوان بمقام مفاخرت			خواهند از رخ تو نظر ماه و آفتاب
	باشند با جمال تو حاضر بوقت لهو			در بزم شهریار بشر ماه و آفتاب
	خاقان کمال دولت و دین، آنکه بر فلک			از کین او کنند حذر ماه و آفتاب
	محمود صفدری، که ز لطف و ز عنف او			گیرند یار نفع و ضرر ماه و آفتاب
	بر خصم او کشیده سنان چرخ و روزگار			در پیش او گرفته سپر ماه و آفتاب
	بفزود عز و دولت او مال و جاه شرع			چونانکه لون و طعم و ثمر ماه و آفتاب
	از شخص او نبوده جدا جاه و مفخرت			وز حکم او نکرده گذر ماه و آفتاب
	بنموده در ولی و عدو و خلقش آن اثر			کاندر قصب نمود و گهر ماه و آفتاب
	آفاق را فروغ ز جاه و جلال اوست			جاه و جلال اوست مگر ماه و آفتاب؟
	شاها، دهند ار تو اجازت کنی بفخر			بر خاک بارگاه تو سر ماه و آفتاب
	بر آتش عزیمت تو وقت التهاب			باشند کمترینه شرر ماه و آفتاب
	تو ماه و آفتابی و از این سبب شدند			محض سخا و عین هنر ماه و آفتاب
	با شور صولت تو هبا سیل و صاعقه			با نو طلعت تو هدر ماه و آفتاب
	در راه طاعت تو با قطار شرق و غرب			دارند شغل و پیشه سفر ماه و آفتاب
	با عزم و با بقای تو در سرعت و ضیا			ننهاده گام و نازده بر ماه و آفتاب
	در قمع دشمنان تو هر لحظه می‌کنند			منزل بجایگاه دگر ماه و آفتاب
	از گنج سعد هر شب و هر روز پیش تو			آرند تحفه فتح و ظفر ماه و آفتاب
	تا مانده‌اند سخرهٔ فرمان ایزدی			در قبضهٔ قضا و قدر ماه و آفتاب
	بادا نگون لوای بقای عدوی تو			چونانکه در میان شمر ماه و آفتاب
	آثار اصطناع تو بر خرد و بر بزرگ			و اعلام انتفاع تو بر ماه و آفتاب
	از روی و رای تو بشب و روز در سپهر			دیده ضیا و یافته فر ماه و آفتاب
	از طارم سپهر بچشم مناصحت			در دولت تو کرده نظر ماه و آفتاب

---

1. این قصیده در دیوان رشید وطواط هم آمده است.