کلیات سعدی/غزلیات/گفتم به عقل پای برآرم ز بند او

by سعدی

۴۸۰ – ب

	گفتم بعقل پای برآرم ز بند او			روی خلاص نیست بجهد از کمند او
	مستوجب ملامتی ای دل که چند بار			عقلت بگفت و گوش نکردی بپند او
	آن بوستان میوهٔ شیرین که دست جهد			دشوار میرسد بدرخت بلند او
	گفتم عنان مرکب تازی بگیرمش			لیکن وصول نیست بگرد سمند او
	سر در جهان نهادمی از دست او ولیک			از شهر او چگونه رود شهربند او؟
	چشمم بدوخت از همه عالم باتفاق			تا جز درو نظر نکند مستمند او
	گر خود بجای مِروحه شمشیر میزند			مسکین مگس کجا رود از پیش قند او؟
	نومید نیستم که هم او مرهمی نهد			ورنه بهیچ به نشود دردمند او
	او خود مگر بلطف خداوندیی کند			ورنه ز ما چه بندگی آید پسند او
	سعدی چو صبر ازوت میسر نمیشود			اولیتر آنکه صبر کنی بر گزند او