کلیات سعدی/غزلیات/چرا به سرکشی از من عنان بگردانی
ظاهر
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۱۹ – ب
چرا بسرکشی از من[۱] عنان بگردانی؟ | مکن که بیخودم اندر جهان بگردانی | |||||
ز دست عشق[۲] تو یکروز دین بگردانم | چه گردد[۳] ار دل نامهربان بگردانی[۴]؟ | |||||
گر اتفاق نیفتد قدم که رنجه کنی | بذکر ما چه شود گر زبان بگردانی؟ | |||||
گمان مبر که بداریم دستت از فتراک | بدین قدر که تو از ما عنان بگردانی | |||||
وجود من چو قلم سر نهاده بر خط تست | بگردم[۵] ار بسرم همچنان بگردانی | |||||
اگر قدم ز من ناشکیب واگیری | و گر نظر ز من ناتوان بگردانی | |||||
ندانمت ز کجا آن سپر بدست آید | که تیر آه من از آسمان بگردانی | |||||
گرم ز پای سلامت بسر دراندازی | ورم ز دست ملامت بجان بگردانی | |||||
سر ارادت سعدی گمان مبر هرگز | که تا قیامت ازین آستان بگردانی |