کلیات سعدی/غزلیات/همی زنم نفس سرد بر امید کسی

by سعدی

۵۸۱ – ب

	همی زنم نفس سرد بر امید کسی			که یاد ناورد از من بسالها نفسی
	بچشم رحم برویم نظر همی نکند			بدست جور و جفا گوشمال داده بسی
	دلم ببرد و بجان زینهار می ندهد			کسی بشهر شما این کند بجای کسی؟
	بهرچه در نگرم نقش روی او بینم			که دیده در همه عالم بدین صفت هوسی؟
	بدست عشق چه شیر سیه چه مورچهٔ			بدام هجر چه باز سفید چه مگسی
	عجب مدار ز من روی زرد و نالهٔ زار			که کوه کاه شود گر برد جفای خسی
	بر آستان وصالت نهاده سر سعدی			بر آستین خیالت نبوده دسترسی