کلیات سعدی/غزلیات/میان باغ حرامست بی تو گردیدن

by سعدی

۴۶۵ – ب

	میان باغ حرامست بیتو گردیدن			که خار با تو مرا به که بیتو گل چیدن
	و گر بجام برم بیتو دست در مجلس			حرام صرف بود بیتو باده نوشیدن
	خم دو زلف تو بر لاله حلقه در[۱] حلقه			بسنگ خاره درآموخت عشق ورزیدن
	اگر جماعت چین صورت تو بت بینند			شوند جمله پشیمان ز بت پرستیدن
	کساد نرخ شکر در جهان پدید آید			دهان چو بازگشائی بوقت خندیدن
	بجای خشک بمانند سروهای چمن			چو قامت تو ببینند در خرامیدن
	من گدای که باشم که دم زنم ز لبت؟			سعادتم چه بود؟ خاک پات بوسیدن
	بعشق مستی و رسوائیم خوشست از آنک			نکو نباشد با عشق زهد ورزیدن
	نشاط زاهد از انواع طاعتست و ورع			صفای عارف از ابروی نیکوان دیدن
	عنایت تو چو با جان سعدیست چه باک			چه غم خورد گه حشر از گناه سنجیدن؟

---

1. بر.