کلیات سعدی/غزلیات/ماه چنین کس ندید خوش سخن و کش خرام

by سعدی

۳۶۱– ط

	ماه چنین کس ندید خوش سخن و کش خرام			ماه مبارک طلوع سرو قیامت قیام
	سرو درآید ز پای گر تو بجنبی ز جای			ماه بیفتد بزیر گر تو برآئی ببام
	تا دل از آن تو شد دیده فرودوختم			هر چه پسند[۱] شماست بر همه عالم حرام
	گوش دلم بر درست تا چه بیاید خبر؟			چشم امیدم براه تا که بیارد پیام؟
	دعوت بی شمع را هیچ نباشد فروغ			مجلس بیدوست را هیچ نباشد نظام
	در همه عمرم شبی بی‌خبر از در درآی			تا شب درویش را صبح برآید بشام[۲]
	بار غمت میکشم وز همه عالم خوشم			گر نکند التفات یا نکند احترام[۳]
	رای خداوند راست حاکم و فرمانرواست			گر بکشد بنده‌ایم ور بنوازد غلام
	ای که ملامت کنی عارف دیوانه را			شاهد ما حاضرست گر تو ندانی کدام
	گو بسلام من آی با همه تندی و جور			وز من بیدل ستان جان بجواب سلام
	سعدی اگر طالبی راه رو و رنج بر			یا برسد جان بحلق یا برسد دل بکام

---

1. از آن.
2. ز شام.
3. تجدیدنظر: گر نکند التفات یا بکند احترام