کلیات سعدی/غزلیات/عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست

by سعدی

۵۰– ط

	عشق ورزیدم و عقلم بملامت برخاست			کانکه عاشق شد از او حکم سلامت برخاست
	هر که با شاهد گلروی بخلوت بنشست			نتواند ز سر راه[۱] ملامت برخاست
	که شنیدی که برانگیخت سمند غم عشق			که نه اندر عقبش گرد ندامت برخاست؟
	عشق غالب شد و از گوشه‌نشینان صلاح			نام مستوری و ناموس[۲] کرامت برخاست
	در گلستانی کان گلبن خندان بنشست			سرو آزاد بیک پای غرامت برخاست
	گل صدبرگ ندانم بِچه رونق بشکفت			یا صنوبر بکدامین قد و قامت برخاست
	دی زمانی بتکلف برِ سعدی بنشست			فتنه بنشست[۳] چو برخاست قیامت برخاست

---

1. کوی.
2. ناموس و.
3. بنشست و.