پرش به محتوا

کلیات سعدی/غزلیات/شکست عهد مودت نگار دلبندم

از ویکی‌نبشته

۳۷۷– ب

  شکست عهد مودت نگار دلبندم برید مهر و وفا یار سست پیوندم  
  بخاکپای عزیزان که از محبت دوست دل از محبت دنیا و آخرت کندم  
  تطاولی که تو کردی بدوستی با من من آن بدشمن خونخوار خویش نپسندم  
  اگر چه مهر بریدی و عهد بشکستی هنوز بر سر پیمان و عهد و سوگندم  
  بیار ساقی سرمست جامِ بادهٔ عشق بده برغم مناصح که میدهد پندم  
  من آن نیم که پذیرم نصیحت عقلا پدر بگوی که من بیحساب[۱] فرزندم  
  بخاکپای تو سوگند و جان زنده دلان که من بپای تو در مردن آرزومندم  
  بیا بیا صنما کز سر پریشانی نماند جز سر زلف تو هیچ پابندم  
  بخنده گفت که سعدی ازین سخن[۲] بگریز کجا روم که بزندان عشق دربندم؟  


  1. در نسخ متأخر: پدر مگوی که من بی‌حفاظ.
  2. خطر.