کلیات سعدی/غزلیات/شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

by سعدی

۶۲۵ – ط

	شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی			غنیمتست چنین شب که دوستان بینی
	بشرط آنکه منت بنده وار در خدمت			بایستم تو خداوندوار[۱] بنشینی
	میان ما و شما عهد در ازل رفتست[۲]			هزار سال برآید همان نخستینی
	چو صبرم از تو میسر[۳] نمیشود چکنم؟			بخشم رفتم و باز آمدم بمسکینی
	بحکم آنکه مرا هیچ دوست چون تو بدست			نیاید و، تو به از من هزار بگزینی
	برنگ و بوی بهار ای فقیر قانع باش[۴]			چو باغبان نگذارد که سیب و گل چینی
	تفاوتی نکند گر ترش کنی ابرو			هزار تلخ بگوئی هنوز شیرینی
	لگام بر سر شیران کند[۵] صلابت عشق			چنان کشد که شتر را مهار در بینی
	ز نیکبختی سعدیست پای بند غمت			زهی کبوتر مقبل که صید شاهینی
	مرا شکیب نمیباشد ای مسلمانان			ز روی خوب لکم دینکم و لی دینی

---

1. کمر ببندم و تو شاهوار. بپای باشم و تو خواجه وار.
2. عشق در ازل بودست.
3. بصبر هیچ میسر.
4. شو.
5. نهد.