پرش به محتوا

کلیات سعدی/غزلیات/سرمست بتی لطیف ساده

از ویکی‌نبشته

۴۹۳ – ط، ب

  سرمست بتی لطیف ساده[۱] در دست گرفته جام باده  
  در مجلس بزم باده نوشان بسته کمر و قبا گشاده  
  افتاده زمین بحضرت او گردونش بخدمت ایستاده  
  خورشید و مهش ز خوبروئی سر بر خط بندگی نهاده  
  خورشید که شاه آسمانست در عرصهٔ حسن او پیاده  
  وه وه که بزرگوار حوریست از روزن جنت اوفتاده  
  لعلش چو عقیق گوهرآگین[۲] زلفش چو کمند تاب داده  
  در گلشن بوستان رویش زنگی بچگان ز ماه زاده  
  سعدی نرسد بیار هرگز کو شرمگنست و یار ساده  


  1. در نسخ چاپی: لطیف و ساده.
  2. گوهر افشان.