کلیات سعدی/غزلیات/خواهم اندر پایش افتادن چو گوی

از ویکی‌نبشته

۶۲۷ – ط

  خواهم اندر پایش افتادن چو گوی ور بچوگانم زند[۱] هیچش مگوی  
  بر سر عشاق طوفان گو ببار در ره مشتاق پیکان گو بروی  
  گر بداغت میکند[۲] فرمان ببر ور بدردت میکشد درمان مجوی  
  ناودان چشم رنجوران عشق گر فروریزند خون آید بجوی  
  شادباش ای مجلس روحانیان تا که خورد این می که من مستم ببوی؟  
  هرکه سودانامهٔ سعدی نبشت دفتر پرهیزگاری گو بشوی  
  هرکه نشنیده‌ست وقتی[۳] بوی عشق گو بشیراز آی و خاک من[۴] ببوی  

  1. ور بچوگان میزند.
  2. میکشد.
  3. روزی.
  4. ما.