کلیات سعدی/غزلیات/تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری

از ویکی‌نبشته

۵۷۱ – ط

  تو اگر بحسن دعوی بکنی گواه داری که جمال سرو بستان و کمال ماه داری  
  درِ کس نمیگشایم که بخاطرم درآید تو باندرون[۱] جان آی که جایگاه داری  
  ملکی، مهی، ندانم بچه کنیتت بخوانم؟ بکدام جنس گویم که تو اشتباه داری؟  
  برِ کس نمیتوانم بشکایت از تو رفتن که قبول و قوتت هست و جمال و جاه داری  
  گل بوستان رویت چو شقایقست لیکن چکنم بسرخ روئی که دلی سیاه داری؟  
  چه خطای بنده[۲] دیدی که خلاف عهد کردی؟ مگر آنکه ما ضعیفیم و تو دستگاه داری  
  نه کمال حسن باشد ترشی و روی شیرین همه بد مکن که مردم همه نیکخواه داری  
  تو جفا کنی و صولت دگران دعای دولت چکنند ازین لطافت که تو پادشاه داری؟  
  بیکی لطیفه گفتی ببرم[۳] هزار دلرا نه چنان لطیف باشد که دلی نگاه داری  
  بخدای اگر چو سعدی برود دلت براهی همه شب چنو نخسبی و نظر براه داری  


  1. در اندرون.
  2. چه خطا ز بنده.
  3. متن با نسخ قدیم و معتبر مطابقست و در بعضی: بیکی لطیفه گفتن ببری.