| | | | | | |
| |
جوانا ره طاعت امروز گیر |
|
که فردا جوانی نیاید ز پیر[۱] |
|
| |
فراغ دلت هست و نیروی تن |
|
چو میدان فراخست گوئی بزن |
|
| |
قضا روزگاری ز من در ربود |
|
که هر روزی از وی شبی قدر[۲] بود |
|
| |
من آن روز را قدر نشناختم |
|
بدانستم اکنون که در باختم |
|
| |
چه کوشش کند پیر خر زیر بار؟ |
|
تو می‌رو که بر باد پائی سوار |
|
| |
شکسته قدح ور ببندند چُست |
|
نیاورد خواهد بهای درست |
|
| |
کنون کاوفتادت بغفلت ز دست |
|
طریقی ندارد مگر باز بست |
|
| |
که گفتت بجیحون درانداز تن؟ |
|
چو افتاد، هم دست و پائی بزن |
|
| |
بغفلت بدادی ز دست آب پاک |
|
چه چاره کنون جز تیمم بخاک؟ |
|
| |
چو از چابکان در دویدن گرو |
|
نبردی هم افتان و خیزان برو |
|
| |
گر آن باد پایان برفتند تیز |
|
تو بی دست و پای از نشستن بخیز |
|
