کلیات سعدی/بوستان/باب اول/نگویم ز جنگ بد اندیش ترس

از ویکی‌نبشته
  نگویم ز جنگ بد اندیش ترس در آوازهٔ[۱] صلح ازو بیش ترس  
  بسا کس[۲] بروز آیت صلح خواند چو شب شد سپه بر سر خفته راند  
  زره پوش خسبند مرد اوژنان که بستر بود خوابگاه زنان  
  بخیمه درون مرد شمشیر زن برهنه نخسبد چو در خانه زن  
  بباید نهان جنگ را ساختن که دشمن نهان آورد تاختن  
  حذر، کار مردان کار آگهست یزک، سدّ روئین لشکر گهست  

* * *


  1. که در حالت.
  2. کو.