وحشی بافقی (غزلیات)/گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت

by وحشی بافقی

	گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت			آتش به جای آب ز چشمم فشاند و رفت
	آمد چو باد و مضطربم کرد همچو برق			وز آتشم زبانه به گردون رساند و رفت
	برخاستم که دست دعایی برآورم			دشنام داد و راه دگر کرد و راند و رفت
	از پی دویدمش که عنان گیریی کنم			افراشت تازیانه و مرکب جهاند و رفت
	وحشی نشد نصیبم ازو تازیانه‌ای			چشمم به حسرت از پی او بازماند و رفت