وحشی بافقی (غزلیات)/گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت

by وحشی بافقی

	گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت			وان‌دست و تازیانه و مرکب جهاندنت
	شهری به ترکتاز دهد بلکه عالمی			ترکانه برنشستن و هر سو دواندنت
	پیش خدنگ پرکش ناز تو جان دهم			وان شست باز کردن و تا پر نشاندنت
	میرم به آن عتاب که گویا سرشته‌اند			سد لطف با ادای تعرض رساندنت
	طرز نگاه نازم و جنبیدن مژه			وان دامن کرشمه به مردم فشاندنت
	وحشی اگر تو فارغی از درد عشق ، چیست			این آه و ناله کردن و این شعر خواندنت