وحشی بافقی (غزلیات)/کسی خود جان نبرد از شیوهی چشم فسون سازت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | وحشی بافقی (غزلیات) از وحشی بافقی (کسی خود جان نبرد از شیوهی چشم فسون سازت) |
' |
کسی خود جان نبرد از شیوهی چشم فسون سازت | دگر قصد که داری ای جهانی کشتهی نازت | |||
نمیدانم که باز ای ابر رحمت بر که میباری | که بینم در کمینگاه نظر سد ناوک اندازت | |||
همای دولتی تا سایه بر بام که اندازی | خوشا بخت بلندی را که سوی اوست پروازت | |||
چه گفتم ، اله ، اله آنچنان سرکش نیفتادی | که آساید کسی در سایهی سرو سرافرازت | |||
من آن روز آستان بوسیدم و بار سفر بستم | که سر درخانهی جان کرد عشق خانه پردازت | |||
ز وحشی فاش شد رازی که حسنت داشت پنهانی | بکش او را که اشک و آه او کردند غمازت |