وحشی بافقی (غزلیات)/پی خدنگ جگر گون به خون مردم کرد

by وحشی بافقی

	پی خدنگ جگر گون به خون مردم کرد			بهانه ساخت که شنجرف بوده پی گم کرد
	تبسمی ز لب دلفریب او دیدم			که هر چه با دل من کرد آن تبسم کرد
	چنان شدم ز غم و غصه‌ی جدایی دوست			که دید دشمن اگر حال من ، ترحم کرد
	ز سنگ تفرقه ایمن نشست صاف دلی			که رفت و تکیه به دیوار دیر چون خم کرد
	نگفت یار که داد از که می‌زند وحشی			اگر چه بر در او عمرها تظلم کرد