وحشی بافقی (غزلیات)/وه که دامن می‌کشد آن سرو ناز از من هنوز

by وحشی بافقی

	وه که دامن می‌کشد آن سرو ناز از من هنوز			ریخت خونم را و دارد احتراز از من هنوز
	ناز بر من کن که نازت می‌کشم تا زنده‌ام			نیم جانی هست و می‌آید نیاز ازمن هنوز
	آنچنان جانبازیی کردم به راه او که خلق			سالها بگذشت و می‌گویند باز از من هنوز
	سوختم سد بار پیش او سراپا همچو شمع			پرسد اکنون باعث سوز و گداز از من هنوز
	همچو وحشی گه به تیغم می‌نوازد گه به تیر			مرحمت نگرفته باز آن دلنواز از من هنوز