وحشی بافقی (غزلیات)/مهرم ز حرمان شد فزون شوقی ز حسرت کم نشد

by وحشی بافقی

	مهرم ز حرمان شد فزون شوقی ز حسرت کم نشد			هر چند حسرت بیش شد شوق و محبت کم نشد
	تخم امید ما از و نارسته ماند از بی‌نمی			اما به کشت دیگران باران رحمت کم نشد
	خوش بخت تو ای مدعی کاینجا که من خوارم چنین			با یک جهان بی‌حرمتی هیچت ز حرمت کم نشد
	عمری زدم لاف سگی اما چه حاصل چون مرا			با اینهمه حق وفا خواری و ذلت کم نشد
	وحشی از و بر خاطرم پیوسته بود این گرد غم			ز آیینه‌ی من هیچگه گرد کدورت کم نشد