وحشی بافقی (غزلیات)/مرغ ما دوش سراینده‌ی بستانی بود

by وحشی بافقی

	مرغ ما دوش سراینده‌ی بستانی بود			داشت گلبانگی و معشوف گلستانی بود
	دیده کز نعمت دیدار نبودش سپری			مگسی بود که مهمان سرخوانی بو
	دست امید که یک بار نقابی نکشید			بود دور از سر و نزدیک به دامانی بود
	آنکه از تشنگیش بود گذر بر ظلمات			تف نشان جگرش چشمه‌ی حیوانی بود
	ریشه تفسیده‌ی گیاهی ز لب کوثر رست			که ز ابرش هوس قطره‌ی بارانی بود
	خویش را ساخته آماده سد شعله خسی			گرم همصحبتی آتش سوزانی بود
	بود وحشی که ز رخسار تو شد قافیه سنج			یا نواساز گلی مرغ خوش الحانی بود