وحشی بافقی (غزلیات)/ما را به سوی خود خم موی تو میکشد
ظاهر
ما را به سوی خود خم موی تو میکشد | زنجیر کرده بر سر کوی تو میکشد | |||||
ای باغ خوش بخند که خلقی ز هر طرف | چون سبزه رخت بر لب جوی تو میکشد | |||||
ای سبزه، بخت سبز تو داری که لاله سان | هر سو کسی پیاله بر روی تو میکشد | |||||
ای بوستان شکفته شو اکنون که خلق را | دل همچو غنچه باز به سوی تو میکشد |