وحشی بافقی (غزلیات)/ماه من گفتم که با من مهربان باشد ، نبود

by وحشی بافقی

	ماه من گفتم که با من مهربان باشد ، نبود			مرهم جان من آزرده جان باشد ، نبود
	از میان بی موجبی خنجر به خون من کشید			اینکه اندک گفتگویی در میان باشد ، نبود
	بر دلم سد کوه غم از سرگرانیهای او			بود اما اینکه بر خاطر گران باشد ، نبود
	خاطر هرکس از و می‌شد، به نوعی شادمان			شادمان گشتم که با من همچنان باشد ، نبود
	وحشی از بی لطفی او سد شکایت داشتیم			پیش او گفتم که یارای زبان باشد، نبود