وحشی بافقی (غزلیات)/دوش از عربده یک مرتبه باز آمده بود

by وحشی بافقی

	دوش از عربده یک مرتبه باز آمده بود			چشم پر عربده‌اش بر سر ناز آمده بود
	چشمش از ظاهر حالم خبری می‌پرسید			غمزه‌اش نیز به جاسوسی راز آمده بود
	بود هنگامه‌ی من گرم چنان ز آتش شوق			که نگاهش به تماشای نیاز آمده بود
	غیر داند که نگاهش چه بلا گرمی داشت			زانکه در بوته‌ی غیرت به گداز آمده بود
	چه اداها که ندیدم چه نظرها که نکرد			بنده‌اش من که عجب بنده نواز آمده بود
	آرزو بود که هر لحظه به سویت می‌تاخت			داشت می‌دانی و خوش در تک و تاز آمده بود
	وحشی از بزم که این مایه‌ی خوشحالی یافت			که سوی کلبه‌ی ما با می و ساز آمده بود