وحشی بافقی (غزلیات)/دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم

by وحشی بافقی

	دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم			ترسم که شوی غافل و در دام بمیرم
	خواهم که شوم ازنظر لطف تو غایب			هر چند که پر دردم و بسیار حقیرم
	گر آب فراموشی ازین بیشتر آید			ترسم که فرو شوید از آن لوح ضمیرم
	جان کرد وداع تن و برخاست که وحشی			بنشین تو که من در قدم موکب میرم